Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Hoe gaat dat echter? Hoe vinden wij de weg naar de uitgestrektheid, het geheel? Hoe kan de ratio weer haar grootte vinden zonder af te glijden naar het irrationele? Hoe kan de natuur weer in haar ware diepte naar voren komen met alles wat zij vereist en wat zij te zeggen heeft? Ik herinner aan een gebeurtenis in de recentere politieke geschiedenis, in de hoop niet al te verkeerd te worden begrepen en niet al te veel eenzijdige polemieken te veroorzaken. Ik zou zeggen dat het optreden van de ecologische beweging in de Duitse politiek sinds de zeventiger jaren weliswaar niet de ramen wijd heeft opengezet, maar een schreeuw om frisse lucht is geweest en blijft, die men niet kan negeren en niet terzijde kan schuiven omdat men daarin te veel irrationele zaken meent te vinden. Jonge mensen waren zich ervan bewust geworden dat ergens iets in ons omgaan met de natuur niet klopt. Dat materie niet alleen maar materiaal voor ons is om er iets van te maken, maar dat de aarde zelf haar waarde in zich draagt en wij open moeten staan voor wat zij te zeggen heeft. Het is wel duidelijk dat ik hier geen propaganda maak voor een bepaalde politieke partij - niets is mij meer vreemd dan dit. Wanneer in ons omgaan met de werkelijkheid iets niet klopt, dan moeten wij allen ernstig over het geheel nadenken en worden wij allen trouwens attent gemaakt op de vraag naar de fundamenten van onze cultuur. Staat u mij toe dat ik nog een moment bij dit punt blijf stilstaan. De betekenis van de ecologie is intussen onbetwist. Wij moeten naar de taal van de natuur luisteren en overeenkomstig antwoorden. Ik wil het echter uitdrukkelijk nog over een punt hebben dat naar mijn idee nog altijd buiten beschouwing wordt gelaten: er is ook een ecologie van de mens. Ook de mens heeft een natuur die men moet eerbiedigen en niet naar believen kan manipuleren. De mens is niet alleen maar een zichzelf makende vrijheid. De mens maakt zichzelf niet. Hij is geest en wil, maar hij is ook natuur; en zijn wil is pas juist, wanneer hij acht slaat op de natuur, ernaar luistert en zichzelf aanvaardt als degene die hij is, en die zichzelf niet heeft gemaakt. Juist zo en alleen maar zo wordt ware menselijke vrijheid verwezenlijkt.