Paus Franciscus - 29 juni 2013
Het ultieme bewijs voor de betrouwbaarheid van de Liefde van Christus bevindt zich in zijn dood voor de mensen. Het sterkste bewijs van liefde bestaat erin dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden. Vgl. Joh. 15, 13
Jezus echter heeft zijn leven geofferd voor allen, ook voor hen die vijanden waren, om op deze manier hun hart om te vormen. Daarom vindt, volgens de evangelisten, de blik van het geloof zijn hoogtepunt in het uur van het kruis, want in dit uur straalt de grootte en wijdte van de goddelijke liefde. Tezamen met de moeder van Jezus aanschouwde de heilige Johannes in dit uur Hem die ze doorboord hadden. Vgl. Joh. 19, 37
Hij legt op dit moment zijn plechtige getuigenis af: ‘Die het gezien heeft getuigt hiervan; zijn getuigenis is waar en hij weet, dat hij de waarheid zegt, opdat ook gij zoudt geloven’ (Joh. 19, 35). F.M. Dostojevski laat in zijn boek F. Dostojevsky
De idioot () de hoofdpersoon, vorst Myschkin, deze woorden spreken wanneer hij het schilderij aanschouwt van de dode Jezus in het graf, van de hand van Hans Holbein de Jongere: ‘Er zijn mensen, die door dat schilderij hun geloof zouden kunnen verliezen’. F. Dostojevsky, De idioot. deel II hoofdstuk 4 (vertaling: o.c., Arnhem 1963, 262) Het schilderij toont namelijk, onomwonden en keihard, de vernietigende uitwerking van de dood op het lichaam van Jezus. En toch wordt het geloof juist gesterkt door het aanschouwen van de dood van Jezus. Daarin ontvangt het geloof een stralend licht, wanneer het een geloof blijkt te zijn in de onverbrekelijke liefde van Jezus tot ons, liefde die zelfs in staat is om af te dalen in de dood om ons te redden. Wij kunnen geloven in deze liefde die zich niet aan de dood heeft onttrokken, om te tonen hoezeer ze mij bemint. De volheid van deze liefde is boven alle twijfel verheven en maakt het mogelijk dat we ons geheel aan Christus toevertrouwen.
