Paus Pius XII - 20 november 1947
Maar dat is haar niet genoeg. Omdat wij immers, zoals boven gezegd is, door middel van het gastmaal van het brood van de engelen aan het offer ook deelachtig kunnen worden door de "sacramentele" communie, daarom herhaalt onze moeder de Kerk, "opdat wij de vrucht van de verlossing" meer daadwerkelijk "in ons gedurig mogen ontwaren" Congregatie voor de Riten, Ex Pio X reformatum et Benedicti XV auctoritatum vulgatum, Missale Romano (25 juli 1920). Collecta Festi Corp. Christi., voor al haar kinderen en voor elk daarvan in het bijzonder de uitnodiging van Christus de Heer: "Neemt en eet Doet dit tot Mijn gedachtenis." (1 Kor. 11, 24) Wat dit punt aangaat, heeft de kerkvergadering van Trente zich als het ware tot echo gemaakt van de verlangens van Jezus Christus en Zijn vlekkeloze Bruid en er ten krachtigste toe aangespoord, "dat in elke heilige Mis de daarbij tegenwoordige gelovigen niet slechts op geestelijke wijze maar ook door het sacramenteel ontvangen van de Eucharistie zouden communiceren, opdat de vrucht van dit heilig offer hun daardoor in rijker overvloed ten deel zou vallen." Concilie van Trente, 22e Zitting - Over het allerheiligst Misoffer, Sessio XXII - Doctrina de sanctissimo Missae sacrificio (17 sept 1562), 19
3. Geprezen wordt de communie met in dezelfde Mis geconsacreerde hosties, wat echter geen vereiste is. Ja onze voorganger Benedictus XIV, z.g., prijst, om meer en helderder te laten zien, dat de gelovigen door het ontvangen van de Eucharistie deel hebben aan het goddelijk offer zelf, de godsvrucht van hen, die, als zij bij het offer tegenwoordig zijn, niet alleen verlangen zich met de goddelijke spijze te voeden, maar die bij voorkeur zich verlangen te spijzigen met hosties, die in datzelfde offer zijn geconsacreerd; toch heeft men, zoals hijzelf verklaart, waarlijk en werkelijk deel aan het offer, ook al gaat het over eucharistisch brood, waarvan de consecratie reeds vroeger geldig heeft plaats gehad. Hij schrijft namelijk als volgt: "En ofschoon naast hen, aan wie door de celebrerende priester onder de Mis zelf een gedeelte van het door hem opgedragen slachtoffer wordt gegeven, ook zij aan het offer deelnemen, aan wie de priester de Eucharistie uitreikt, die men naar gewoonte bewaart, heeft de Kerk toch nooit verboden en verbiedt zij ook nu niet, dat door de priester wordt voldaan aan de godsvrucht en het gerechtvaardigd verzoek van hen, die bij de heilige Mis tegenwoordig zijn en vragen om te worden toegelaten tot deelname aan hetzelfde offer, dat zij eveneens opdragen op de wijze, waarop dat hun kan toekomen. Ja zij keurt dat goed en zij verlangt, dat dit niet wordt nagelaten, en zij zou de priesters berispen, door wier schuld en nalatigheid die deelname aan de gelovigen zou geweigerd worden." Paus Benedictus XIV, Encycliek, Certiores effecti (13 nov 1742), 3
