{...}

{...}

De wandeling over de wegen van de Heilige Schrift begint in de paasnacht met het scheppingsverhaal. Ook het scheppingsverhaal is een profetie, zo laat de liturgie ons weten. Het is geen informatie over uiterlijke wording van de kosmos en mensen. De Vaders van de Kerk waren zich dat terdege bewust. Ze hebben het bericht niet als een vertelling over de afwikkeling van het ontstaan der dingen begrepen, maar als een verwijzing naar het wezenlijke, naar de ware oorsprong en naar het doel van ons zijn. Men kan zich afvragen of het werkelijk belangrijk is in de Paasnacht ook nog van de schepping te spreken? Had men niet beter kunnen beginnen met de gebeurtenissen waarbij God de mensen oproept een volk te vormen en waardoor Hij zich een geschiedenis met de mens op aarde begint? Het antwoord moet luiden: neen. De schepping weglaten zou betekenen, dat de geschiedenis van God met de mensen zelf verkeerd te begrijpen, ze kleiner te maken, hare ware omvang niet meer te zien. De reikwijdte van de geschiedenis, die door God gemaakt is, reikt tot aan de oorsprongen, tot aan de schepping. Onze geloofsbelijdenis begint met de woorden 'Ik geloof in God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde'. Als we die aanhef van het Credo weglaten, dan wordt de hele heilsgeschiedenis te beperkt en te klein. De Kerk is niet zomaar een vereniging die zich bezighoudt met de godsdienstige noden van de mensen en die enkel maar haar eigen beperkt doel nastreeft. Neen, zij brengt de mens in contact met God en dus met het grondbeginsel van alles. Daarom raakt God ons als Schepper en daarom hebben wij een verantwoordelijkheid tegenover de schepping. Wij zijn ook verantwoorde/ijk voor de schepping, want die komt uit de Schepper voort. Het is enkel omdat God alles heeft geschapen dat Hij ons leven kan geven en dat Hij ons leven kan leiden. Het leven als gelovige omvat niet enkel het domein van gewaarwordingen en gevoelens en wellicht ook morele verplichtingen. Het omvat de mens in zijn totaliteit, vanaf zijn oorsprong en in het perspectief van de eeuwigheid. Het is enkel maar omdat Hij de Schepper is dat Hij ons het eeuwig leven kan geven.

{...}

Vreugde om de schepping, dankbaarheid om de schepping en de verantwoordelijkheid ervoor zijn onlosmakelijk verbonden.

{...}

De wereld -volgens de heilige Johannes- is een product van het Woord, van de Logos". " 'Logos' betekent 'rede', 'zin', 'woord'. Het betekent niet enkel 'rede' maar scheppende Rede die zelf spreekt en zich meedeelt. Het is een Rede die zin is en zelf zin schept. Het scheppingsverhaal zegt ons dus dat de wereld een product is van de scheppende Rede. En op die manier zegt het ons dat er bij de oorsprong van alle dingen niet iets was zonder rede, zonder vrijheid, maar dat het beginsel van alle dingen de scheppende Rede is, de liefde, de vrijheid. We staan hier tegenover het ultiem alternatief dat op het spel staat in het debat tussen gelovig zijn en ongelovig zijn : zijn de irrationaliteit, de afwezigheid van vrijheid, het toeval, het beginsel van alles, of zijn de rede, de vrijheid, de liefde het beginsel van het zijn? Komt de voorrang toe aan de irrationaliteit of aan de rede? Dat is uiteindelijk de vraag. Als gelovigen antwoorden wij door het scheppingsverhaal en met de heilige Johannes: in den beginne is er de rede, in de beginne is er de vrijheid. Daarom is het goed om een menselijke persoon te zijn. Het is onjuist dat er zich, in het uitdeiend universum en ergens in een klein hoekje van de kosmos, ook toevallig een bepaald soort levend we­ zen zou hebben ontwikkeld dat in staat was om te redeneren en om te proberen zijn reden van bestaan in de schepping of louter in zichzelf te vinden. Als de mens enkel maar zulk toevallig product van de evolutie was, ergens in een verloren hoekje van het universum, dan zou zijn leven geen enkele zin hebben, of zelfs een soort gril van de natuur zijn" Neen, integendeel: in den beginne was de Rede, de scheppende, goddelijke Rede. En vermits zij Rede is, heeft ze ook de vrijheid geschapen; en ver­ mits men van de vrijheid ook een oneigenlijk gebruik kan maken, bestaat er ook wat aan de schepping is tegengesteld. Daarom loopt er, om het zo te stellen, een dikke, duistere lijn tussen de structuur van het universum en die van de menselijke natuur. Maar ondanks die tegenstelling blijft de schepping als dusdanig goed, blijft het leven goed, want in den beginne was er de goede Rede, de scheppende liefde van God.

{...}

{...}

{...}