Het deelnemen aan de Eucharistie is echt het hart van de zondag. De plicht om de zondag te 'heiligen' mag niet daartoe beperkt blijven. De dag des Heren wordt werkelijk goed beleefd als deze van vroeg tot laat vervuld is van de dankbare en actieve gedachtenis van de wonderdaden van God. Daarom is iedere leerling van Christus gehouden ook andere ogenblikken van de dag - die niet in de context van de liturgie worden doorgebracht: gezinsleven, maatschappelijke contacten, tijd voor ontspanning - een stijl te geven die een hulp is bij het doen opbloeien van de vrede en vreugde van de Verrezene in het gewone kader van het leven. Ouders en kinderen bijvoorbeeld zijn in alle rust bij elkaar. Zij kunnen de gelegenheid te baat nemen niet alleen om naar elkaar te luisteren, maar ook om zich gezamenlijk ergens in te verdiepen of te genieten van de stilte. Waarom zouden er indien mogelijk ook in het leven van de leek geen tijden voor gebed gereserveerd worden, zoals met name de plechtige viering van de vespers, of misschien voor catechetische gesprekken die in de vooravond van de zondag of 's middags in de geest van de gelovigen het echte geschenk van de eucharistie voorbereiden of aanvullen?

Deze tamelijk traditionele vorm van 'zondagsheiliging' is misschien in heel wat milieus wat moeilijk geworden. De Kerk echter openbaart het geloof in de handelende aanwezigheid van de Verrezene en in de kracht van de Heilige Geest door, nu meer dan ooit, te laten zien dat zij geen genoegen neemt met minimalisme of middelmatigheid als het gaat om het geloof, zij wil haar kinderen helpen dat te doen wat volmaakter is en aangenamer voor de Heer. Voor het overige zijn er naast allerlei moeilijkheden positieve en bemoedigende signalen. Dankzij de gave van de Geest ziet men in heel wat kerkelijke kringen een nieuw verlangen naar het gebed in zijn veelvoudige vormen opkomen. Men herontdekt ook oude manieren om het religieus gevoel te uiten, zoals de bedevaart. Gelovigen gebruiken de zondagsrust vaak om naar een heiligdom te gaan en daar, al dan niet in gezinsverband, gedurende enige uren het geloof te ervaren. Dat zijn genademomenten die men moet voeden door een aangepaste verkondiging van de boodschap van het Evangelie en die men met een passende pastorale wijsheid moet leiden.