Is de Kerk moeder en meesteresse, haar leer, die gij van de lippen van de moderatoren hebt vernomen, is geen andere dan de leer van Christus, de enige leermeester der Kerk, volgens het woord dat Hij zelf sprak tot Zijn apostelen, de toekomstige herauten van het Evangelie: ”Een is uw Meester, de Christus.” (Mt. 23, 10) En welk een Meester! Een Meester, die de mensgeworden Wijsheid Gods zelve is, eeuwig, oneindig, ”waardoor alles is ontstaan, en zonder Haar is niets ontstaan wat ontstaan is.” (Joh. 1, 3) Hij, die de sterren voor haar omwenteling aan het firmament voortstuwde, die de baan vaststelde aan zon, aarde en planeten, en aan het oog van het menselijk vernuft de wereld overleverde om, zonder daarin ooit volledig te slagen, de geheimen te ontdekken die door Zijn hand verborgen zijn in de schoot der natuur. En toch heeft deze Meester, in wien alle schatten zijn van wijsheid en wetenschap, (Kol. 2, 3) ons niet geleerd de beweging der hemelen, noch de kringloop der sterren, noch de verborgen wonderen van het heelal; maar van de hemel naar de aarde gekomen, zocht Hij de ongelukkige kinderen van Adam slechts op, omwille van dat beeld en die gelijkenis, welke Hij met de Vader en de Heilige Geest ook zelf had ingedrukt op het voorhoofd van Adam met wiens natuur Hij zich eenmaal, om hem op te heffen uit zijn val, in het middelpunt der eeuwen zou bekleden. Gelijk geworden aan de mensen zocht Hij in de mensen de zielen, want de adel en de grootheid van den mens en zijn onsterfelijke losbestemming ligt in zijn ziel. Christus openbaarde aan de mens God in de drie-eenheid van Personen, en tevens de mens aan zichzelf, opdat hij zou aannemen en geloven dat het eeuwig leven bestaat in het kennen van de Vader, die in de hemelen is, als de enig ware God; alsook Hem, die Hij gezonden heeft, Jezus Christus. (Joh. 17, 3)

Maar het eeuwige leven, dat de gelukzaligende aanschouwing is van de goddelijke Drie-eenheid, begint hier beneden, in de staat van reiziger, waar wij pelgrims zijn naar de Heer, en wordt voltooid daarboven, in de hemel, in de staat van glorie en van vaderland. Geen andere is Koning van het eeuwig leven dan Jezus Christus, aan wien de Vader macht gaf over alle mensen, om het eeuwig leven te geven aan allen, die de Vader Hem heeft toevertrouwd. (Joh. 17, 2) Voor het eeuwig leven hebben wij een brood nodig, dat niet bederft op de reis naar de eeuwigheid. Jezus zelf is ons brood geworden. Heeft Hij het niet uitgeroepen: ”Ik ben het levend brood, dat van de hemel is neergedaald. Wie van dit brood, eet, zal leven in eeuwigheid; en het brood, dat Ik zal geven, is Mijn Vlees voor het leven der wereld”? (Joh. 6, 51) ”Wie Mijn Vlees eet en Mijn Bloed drinkt, hij heeft het eeuwige leven; en Ik zal hem op de jongste dag doen verrijzen.” (Joh. 6, 55)