Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De specifieke missieactiviteit of de missie ad gentes is bestemd voor “de volkeren of groeperingen die nog niet in Christus geloven”, “die ver van Christus zijn” waarin de Kerk “nog niet geworteld is” 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de missie-activiteit van de Kerk, Ad Gentes Divinitus (7 dec 1965), 6.23 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de missie-activiteit van de Kerk, Ad Gentes Divinitus (7 dec 1965), 27 en waarvan de cultuur nog niet door het evangelie beïnvloed is Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 18-20. Deze activiteit onderscheidt zich van andere kerkelijke activiteiten doordat zij zich richt op groeperingen en milieus die niet christelijk zijn vanwege de afwezigheid of de ontoereikendheid van de verkondiging van het evangelie en van de kerkelijke aanwezigheid. Daarom kenmerkt zij zich als werk van verkondiging van Christus en van zijn evangelie, van opbouw van de plaatselijke kerk en van bevordering van de waarden van het Rijk. Het bijzondere karakter van deze missie ad gentes komt voort uit het feit dat zij gericht is op de “niet-christenen”. Het is daarom nodig te vermijden dat deze “taak die Jezus aan zijn Kerk heeft toevertrouwd en dagelijks opnieuw toevertrouwt” H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de roeping en de zending van de leken in de Kerk, Christifideles laici (30 dec 1988), 35, een niet-specifieke werkelijkheid wordt in het geheel van de zending van heel het volk Gods en dus verwaarloosd of vergeten wordt.

Overigens zijn de grenzen tussen zielzorg voor de gelovigen, nieuwe evangelisatie en specifieke missieactiviteit niet nauwkeurig vast te stellen en het is ondenkbaar dat men daartussen barrières of waterdichte schotten opricht; maar de gerichtheid op de verkondiging en op de stichting van nieuwe kerken bij volkeren of groepen mensen waar zij nog niet bestaan, moet niet verloren gaan, aangezien dit de eerste taak is van de Kerk die naar alle volkeren gezonden is tot aan het uiteinde er aarde. Zonder de missie ad gentes zou de missionaire dimensie van de Kerk beroof worden van haar fundamentele betekenis en van haar ideale verwerkelijking.

Men moet ook opmerken dat er een echte en toenemende onderlinge afhankelijkheid is tussen de verschillende heilsactiviteiten van de Kerk; elk van de activiteiten heeft invloed op de andere, stimuleert en helpt ze. De missiedynamiek schept uitwisseling tussen de kerken en richt ze op de wereld buiten hun eigen wereld, met positieve invloed in alle richtingen. De kerken bij voorbeeld die van oudsher bestaan en geconfronteerd worden met de dramatische taak van de nieuwe evangelisatie, begrijpen beter dat zij niet missionerend kunnen zijn voor de niet-christenen van andere landen en werelddelen als zij zich niet ernstig bekommeren om de niet-christenen in eigen huis; de missiegeest ad intra is een geloofwaardig teken en een stimulans voor de missiegeest ad extra en omgekeerd.