De verlossing heeft gevolgen die zich verder uitstrekken dan het innerlijke leven en de onderlinge betrekkingen van de christenen in de kerk. Deze verbreidt zijn invloed naar buiten toe aangezien de genade van Christus de neiging heeft om alles wat tot conflict, onrecht en onderdrukking leidt, te verlichten, om aldus een bijdrage te leveren aan wat paus Paulus VI een ”beschaving van de liefde” heeft genoemd. De ”zondige structuren” die voortkomen uit winstbejag en zucht naar persoonlijke macht kunnen slechts overwonnen worden door een inzet voor ”het welzijn van de ander, met de bereidheid om, in evangelische zin ‘zijn leven te verliezen’ voor de ander”. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 38 Door het leven van de gelovigen om te vormen, verbreekt de onbaatzuchtige liefde van Christus de vicieuze cirkel van menselijk geweld. Ware vriendschap vormt een gunstig klimaat voor vrede en gerechtigheid, en levert zo een bijdrage tot de verlossing van de maatschappij.

Het blijft in ieder geval waar, zoals verscheidene pausen gewaarschuwd hebben, dat verlossing niet gereduceerd kan worden tot bevrijding van de sociaal-politieke orde. Vgl. H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 32-35 ”Sociale zonden vormen ook de uitwerking, de opeenstapeling en samenvoeging van een menigte van persoonlijke zonden”. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verzoening en boete in de zending van de Kerk in deze tijd, Reconciliatio et paenitentia (2 dec 1984), 16 Veranderingen in maatschappelijke structuren die het lot van de armen verbeteren, kunnen niet uit zichzelf de zonde overwinnen of heiligheid bewerkstelligen, die de kern vormt van Gods heilsplan en er ook, in bepaald opzicht, het doel van is. Vgl. 1 Tess. 4, 3 Vgl. Ef. 1, 4 Vice versa kunnen mensen die lijden onder armoede en onderdrukking, kwalijke zaken die Christus zelf niet bespaard zijn gebleven, Gods verlossende genade overvloedig ontvangen en geteld worden onder de armen die door Christus zalig genoemd zijn (Mt. 5, 3).

Verlossing heeft een kosmisch aspect, omdat het God in Christus behaagd heeft ”om door Hem het heelal met zich te verzoenen en vrede te stichten door het bloed aan het kruis vergoten, om alles in de hemelen en op de aarde te verzoenen” (Kol. 1, 20). Paulus kan spreken over de hele schepping ”die kreunt en barensweeën lijdt” en ”wij zuchten…zolang wij nog wachten op de verlossing” die ons zal bevrijden om te ”delen in de glorierijke vrijheid van de kinderen Gods” (Rom. 8, 21-23). Het boek van de Openbaringen spreekt, net als Jesaja, over “een nieuwe hemel en een nieuwe aarde” als eindresultaat van de verlossing (Openb. 21, 1). [[Jes. 65, 17; Jes. 66, 22]] H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Heiligverklaring mgr. Escrivá, Stichter van het Opus Dei (6 okt 2002) De kerk bezingt in haar liturgie van Goede Vrijdag (in het Pange lingua) de hemelen en de zeeën die gezuiverd worden door het bloed van Christus (”terra, pontus, astra, mundus, / quo lavantur flumine”, “wat voor stroom komt U bevrijden, aarde, zee en sterrenheer”) H. Paus Paulus VI, Apostolische Constitutie, ex Decr. Sacr. Oec. Conc. Vat. II instauratum, auctoritate Pauli PP. VI promulgatum, ed. typica, Missale Romanum (3 apr 1969). blz. 336).