Internationale Theologische Commissie - 29 november 1994
Petrus Abelardus ontkent de genoegdoening biedende waarde van Christus’ dood niet, maar geeft er de voorkeur aan te spreken over Christus als degene die via een voorbeeld onderwijst. In zijn visie had God zijn eigen eer zonder Christus’ kruis kunnen herstellen, maar God wilde dat zondaars zichzelf zouden herkennen als voorwerp van Jezus’ gekruisigde liefde en op die manier bekeerd zouden worden. Abelardus ziet in de passie van Christus een openbaring van Gods liefde, een voorbeeld dat ons tot navolging aanzet. Hij beroept zich op Johannes 15, 13 Vgl. Joh. 15, 13 als zijn locus classicus: “Geen groter liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden.” H. Petrus Abelardus, Preken, Sermones. 9: PL 178, 447
