Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De eigen vieringen van elke afzonderlijke streek, natie of nog uitgestrekter gebied zijn:

• het feest van de voornaamste patroon, dat, om pastorale redenen, een hoogfeest kan zijn;
• de gedachtenis van een bijpatroon;
• andere vieringen van heiligen of zaligen die in het [3888|Martyrologium] of het aanhangsel daarvan op wettige wijze zijn ingeschreven, en vooral verband houden met een streek, natie of nog uitgestrekter gebied.

De vieringen die op de Particuliere kalenders van rechtswege als hoogfeest of feest moeten worden ingeschreven, dienen expliciet aangegeven te worden in de tabel van de liturgische dagen. Daarover werd hierboven (nr. 8-12) reeds gesproken.

De overige eigen vieringen dienen te worden ingeschreven als verplichte of vrije gedachtenissen, tenzij bijzondere historische of pastorale redenen dit in de weg staan. Congregatie voor de Riten, Algemene normen voor het liturgisch jaar en de algemene Romeinse kalender, Normae universalis de Anno liturgico et de Calendarium Romanum (21 mrt 1969), 54

Aangezien een vrije gedachtenis de mogelijkheid biedt om voor het Officie en de Mis te kiezen uit de weekdag of de heilige, staat zij de viering van de heiligen geenszins in de weg, maar maakt zij het juist mogelijk om de ordening voor de viering van de liturgische dag beter aan te passen aan de geestelijke behoefte, de vroomheid, voorbereiding en eigenheid van de deelnemers. Het is daarom bijzonder nuttig om bij de samenstelling van kalenders gebruik te maken van de vrije gedachtenis, vooral indien er verwezen moet worden naar zeer veel heiligen.