Mijn dierbare broeders en zusters,

Ik ben zeer verheugd om me onder u, de inwoners van Saint Peter's, te bevinden en zuster Marie Claire en mevrouw Fasky te bedanken voor hun vriendelijke, namens u gesproken welkomstwoorden. Ik ben eveneens verheugd aartsbisschop Smith van Southwark te begroeten, evenals de Kleine Zusters van de Armen en het personeel en de vrijwilligers die voor u zorgen.

Nu de vooruitgang van de geneeskunde evenals andere factoren het mogelijk maken de levensduur te verlengen, is het belangrijk in de aanwezigheid van een groeiend aantal bejaarden een zegen te zien voor de samenleving. Elke generatie kan leren uit de ervaring en de wijsheid van de generatie die haar voorafging. Inderdaad, de zorg voor de ouderen zou niet zozeer moeten gezien worden als een daad van edelmoedigheid dan wel als de aflossing van een schuld aan dankbaarheid.

De Kerk heeft wat haar betreft, steeds veel respect gehad voor de ouderen. Het vierde gebod, “eer uw vader en uw moeder, zoals Jahwe uw God u heeft bevolen” (Deut. 5, 16) is verbonden aan de belofte, “dan zult ge lang leven en gelukkig zijn op de grond die Hij u schenkt” (Deut. 5, 16). Deze inzet van de Kerk voor bejaarden en gehandicapten is niet alleen gedragen door liefde en zorg voor hen, maar wordt ook door God beloond door de zegeningen die Hij beloofde voor de grond waar dit gebod onderhouden wordt. God wil waarachtig respect voor de waardigheid en waarde, de gezondheid en het welzijn van de bejaarden; door liefdadigheidsinstellingen in Groot-Brittannië en elders, tracht de Kerk het gebod van de Heer te vervullen om het leven te eerbiedigen, ongeacht de leeftijd en de omstandigheden.

Helemaal bij het begin van mijn pontificaat, heb ik gezegd, “Ieder van ons is gewild, ieder van ons wordt bemind, ieder is nodig” Paus Benedictus XVI, Homilie, Bij de aanvang van de Petrinische dienst als Bisschop van Rome, Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen (24 apr 2005), 5. Het leven is een unieke gave, in elk stadium, vanaf de ontvangenis tot aan de natuurlijke dood, alleen God geeft en neemt het. Men kan gedurende vele jaren van een goede gezondheid genieten; maar Christenen zouden niet moeten vrezen deel te hebben aan het lijden van Christus als God wil dat wij met onze kwalen strijd voeren. Mijn voorganger, paus Johannes Paulus II, heeft de laatste jaren van zijn leven heel zichtbaar geleden. Het was voor ons allen duidelijk dat hij het deed in vereniging met het lijden van zijn Verlosser. De blijheid en het geduld waarmee hij aan zijn laatste dagen het hoofd bood, waren een opmerkelijk en ontroerend voorbeeld voor ons allen die het gewicht van vele jaren te dragen hebben.

In die zin kom ik niet alleen bij u als een vader, maar ook als een broeder die de vreugde en het leed van de jaren goed kent! Onze lange levensjaren laten ons toe zowel de schoonheid te waarderen van de grootste gave die God ons deed, de gave van het leven, als de broosheid van de menselijke geest. Aan degenen onder ons die lang leven is een wonderlijke kans gegeven ons besef van het Christusmysterie te verdiepen, van Hem die zich vernederde om onze mensheid te delen. Terwijl de normale levensduur toeneemt, nemen onze lichaamskrachten dikwijls af: nochtans, deze tijd kan geestelijk tot de meest vruchtbare van ons leven behoren. Deze jaren geven ons de gelegenheid ons in een affectief gebed allen te herinneren die ons in dit leven dierbaar waren en al wat we zelf geweest zijn en gedaan hebben aan Gods barmhartigheid en tederheid aan te bieden. Dat zal zeker een grote geestelijke troost zijn en zal ons toelaten op een nieuwe manier Zijn liefde en goedheid te ontdekken alle dagen van ons leven.

Met deze gevoelens bezield, is het mijn vreugde, dierbare broeders en zusters, u te verzekeren van mijn gebed voor u allen en ik vraag u voor mij te bidden. Mogen Onze Lieve Vrouw en de heilige Jozef, Haar bruidegom, voor ons geluk in dit leven ten beste spreken en voor ons de zegen bekomen van een serene overgang naar het andere leven.

God zegene u allen!