Ten slotte, eerbiedwaardige broeders, is het onze wens, dat gij met ijver en zorg de herinnering aan het heilig Concilie van Chalcedon zult laten vieren, opdat allen daardoor worden gedrongen om met een onwrikbaar geloof Christus, onze Verlosser en Koning, aan te hangen. Dat niemand, verlokt door een bedrieglijke menselijke filosofie of misleid door dubbelzinnige menselijke woorden, het wage het dogma van Chalcedon: dat er nl. in Christus twee waarachtige en volkomen naturen zijn, de goddelijke en de menselijke, die samen verbonden, maar niet vermengd bestaan in de ene persoon van het Woord, door twijfel aan het wankelen te brengen of door nieuwigheden aan te tasten. Mogen allen veeleer innig verbonden met de Bewerker van ons heil, die is "de Weg van een heilige levenswandel, de Waarheid van de goddelijke leer, en het Leven van de eeuwige gelukzaligheid" H. Paus Leo I de Grote, Sermones. 72, 1: PL 54, 390, in Hem hun herstelde natuur liefhebben, hun herwonnen vrijheid eren, de dwaasheid van een verouderde wereld afwerpen en vol blijdschap de wijsheid van het geestelijk kindschap aanvaarden, die niet veroudert.