Deze schitterende en roemrijke feiten uit de annalen der Kerk, die wij hebben herdacht, doen ons vanzelf met nog groter vaderlijke genegenheid denken aan de oosterse christenen. Want het heilig oecumenisch Concilie van Chalcedon is het monument van hun bijzondere roem, dat door alle eeuwen heen zal blijven bestaan. Daar werd immers onder leiding van de H. Stoel door een machtige vergadering van oosterse bisschoppen L'Osservatore Romano 13 September 1951 heeft in plaats van: ab ingenti orientalium Episcoporum cohorte - a ferme sexcentorum orientalium Episcoporum cohorte. de leer over de éénheid van Christus, in wiens ene persoon de twee naturen, de goddelijke en de menselijke, onderscheiden en onvermengd samenkomen, krachtig verdedigd en schitterend uiteengezet, nadat deze leer met goddeloze vermetelheid was geschonden. Maar, helaas, velen in het Oosten hebben zich in de loop van zoveel eeuwen jammerlijk afgescheiden van de eenheid van het mystieke lichaam van Christus, van welke de hypostatische vereniging het heerlijkste toonbeeld is. Is het niet iets heiligs, heilzaams en geheel volgens Gods wil, dat allen eindelijk eens terugkeren tot de ene schaapstal van Christus?