Omdat nu de archimandriet Eutyches niet durfde rekenen op de bescherming van de bisschop van Rome, wist hij door listige intriges met behulp van Chrysaphius, met wie hij intiem bevriend was en die bij Theodosius II hoog in de gunst stond, van deze keizer gedaan te krijgen, dat zijn zaak opnieuw onderzocht, en in Efeze nog weer een concilie bijeengeroepen zou worden onder voorzitterschap van Dioscorus, bisschop van Alexandrië. Deze was een groot vriend van Eutyches en een vijand van Flavianus, bisschop van Constantinopel. Misleid door een bedrieglijke gelijkluidendheid van de twee leerstukken verkondigde hij, dat, gelijk zijn voorganger Cyrillus één persoon in Christus verdedigd had, zo hij met alle kracht één natuur in Christus na de "vereniging" wilde verdedigen. Om wille van de vrede weigerde Leo de Grote niet, legaten naar het concilie te zenden. Deze hadden onder meer twee brieven bij zich, één voor de synode en één voor Flavianus, waarin de dwalingen van Eutyches werden weerlegd door de heldere uiteenzetting van een zuivere en volledige leer.