Om gerechtelijke betwistingen te vermijden wordt op nuttige wijze een minnelijke schikking of een verzoening aangewend, of kan het geschil aan het oordeel van een of meerdere scheidsrechters toevertrouwd worden.

Met betrekking tot een minnelijke schikking, een compromis en een scheidsrechterlijk oordeel dienen de door de partijen overeengekomen normen in acht genomen te worden of, indien de partijen er geen overeengekomen zijn, de wet door de bisschoppenconferentie eventueel uitgevaardigd, of de burgerlijke wet geldend op de plaats waar de overeenkomst aangegaan wordt.

§ 1 Een minnelijke schikking of een compromis kunnen niet geldig getroffen of gesloten worden betreffende datgene wat tot het publiek welzijn behoort, en betreffende andere zaken waarover de partijen niet vrij kunnen beschikken.

§ 2 Indien het gaat over tijdelijke kerkelijke goederen, dienen, telkens wanneer de materie dit vereist, de vormvereisten in acht genomen te worden, door het recht bepaald voor de vervreemding van kerkelijke zaken.

§ 1 Indien de burgerlijke wet geen rechtskracht toekent aan een scheidsrechterlijke uitspraak, tenzij deze door de rechter bevestigd wordt, behoeft de scheidsrechterlijke uitspraak over een kerkelijk geschil, om rechtskracht te hebben in het canoniek rechtsbereik, de bevestiging van de kerkelijke rechter van de plaats waar zij gedaan is.

§ 2 Indien echter de burgerlijke wet de bestrijding van een scheidsrechterlijke uitspraak voor de burgerlijke rechter toestaat, kan in het canoniek rechtsbereik dezelfde bestrijding ingesteld worden voor de kerkelijke rechter die in eerste graad bevoegd is om het geschil te beoordelen.