§ 1 De persoonlijke scheiding van gedoopte echtgenoten kan, tenzij voor particuliere plaatsen hierin op andere wijze wettig voorzien is, beslist worden door een decreet van de diocesane Bisschop, of door een vonnis van de rechter volgens de canones die volgen.

§ 2 Waar de kerkelijke beslissing geen burgerlijke gevolgen heeft of indien het burgerlijk vonnis, naar te voorzien is, niet strijdig zal zijn met het goddelijk recht, kan de diocesane Bisschop van de verblijfplaats van de echtgenoten, na afweging van de bijzondere omstandigheden, verlof geven om zich tot een burgerlijk gerecht te wenden.

§ 3 Indien de zaak eveneens handelt over de louter burgerlijke gevolgen van het huwelijk, dient de rechter zich er voor te beijveren dat, met inachtneming van het voorschrift van § 2, de zaak vanaf het begin bij het burgerlijk gerecht aanhangig gemaakt wordt.

§ 1 Tenzij een partij of de promotor van het recht om een gewoon contentieus proces vraagt, dient een mondeling contentieus proces aangewend te worden.

§ 2 Indien een mondeling contentieus proces aangewend is en beroep aangetekend wordt, dient de rechtbank van tweede instantie volgens can. 1682, § 2 te handelen, met inachtneming van wat in acht genomen moet worden.

Wat de bevoegdheid van de rechtbank betreft, dienen de voorschriften van can. 1673 in acht genomen te worden.

De rechter dient, voordat hij de zaak aanvaardt en telkens wanneer hij hoop heeft op een goed resultaat, pastorale middelen aan te wenden opdat de echtgenoten zich verzoenen en ertoe gebracht worden het echtelijk samenleven te herstellen.

Zaken betreffende scheiding van echtgenoten gaan ook het publiek welzijn aan; daarom moet in deze de promotor van het recht steeds optreden, volgens can. 1433.