§ 1 Het vastleggen van het geschil geschiedt wanneer door een decreet van de rechter de grenzen van de betwisting, afgeleid uit de aanvragen en de antwoorden van de partijen, bepaald worden.

§ 2 De aanvragen en de antwoorden van de partijen kunnen, behalve in het inleidend verzoekschrift, uitgedrukt worden ofwel in het antwoord op de dagvaarding ofwel in verklaringen mondeling voor de rechter afgelegd; in meer ingewikkelde zaken echter moeten de partijen door de rechter opgeroepen worden voor het aflijnen van het geschilpunt of van de geschilpunten waarop in het vonnis geantwoord moet worden.

§ 3 Het decreet van de rechter moet aan de partijen betekend worden; deze kunnen zich, tenzij zij reeds ingestemd hebben, binnen tien dagen tot dezelfde rechter wenden om het te veranderen; de vraag moet wel zo spoedig mogelijk door een decreet van deze rechter beslecht worden.

De eenmaal bepaalde grenzen van het geschil kunnen niet geldig veranderd worden tenzij door een nieuw decreet, om een ernstige reden, op verzoek van een partij, en nadat de overige partijen gehoord en hun argumenten overwogen zijn.

Na het vastleggen van het geschil houdt de bezitter van de zaak van een ander op te goeder trouw te zijn; bijgevolg moet hij, indien hij tot de teruggave van de zaak veroordeeld wordt, ook de vruchten vanaf de dag van het vastleggen van het geschil teruggeven en de schade vergoeden.

Na het vastleggen van het geschil dient de rechter voor de partijen een passende tijd vast te stellen om de bewijzen voor te leggen en te vervolledigen.