§ 1 Een altaar, of tafel waarop het Eucharistisch Offer gevierd wordt, wordt vast genoemd, als het zó vervaardigd is dat het met de vloer één geheel uitmaakt en dus niet verwijderd kan worden; verplaatsbaar, als het verzet kan worden.

§ 2 Het verdient de voorkeur dat in elke kerk een vast altaar is; in de overige plaatsen bestemd voor de heilige vieringen kan het altaar vast of verplaatsbaar zijn.

§ 1 Volgens het overgeleverd gebruik van de Kerk dient de tafel van een vast altaar van steen te zijn, en uit één enkel stuk natuursteen te bestaan; nochtans kan, volgens het oordeel van de bisschoppenconferentie, ook een ander waardig en stevig materiaal gebruikt worden. De onderbouw of basis echter kan uit elk materiaal gemaakt worden.

§ 2 Een verplaatsbaar altaar kan gemaakt worden uit elk stevig materiaal dat voor liturgisch gebruik passend is.

§ 1 Vaste altaren moeten gewijd worden, verplaatsbare echter gewijd of gezegend, volgens de riten die in de liturgische boeken voorgeschreven zijn.

§ 2 De aloude traditie om onder een vast altaar relikwieën van Martelaren of van andere Heiligen te bewaren dient behouden te worden, volgens de normen die in de liturgische boeken gegeven worden.

§ 1 Een altaar verliest zijn wijding of zegening volgens can. 1212.

§ 2 Altaren, hetzij vaste hetzij verplaatsbare, verliezen hun wijding of zegening niet doordat de kerk of andere gewijde plaats tot profaan gebruik teruggebracht wordt.

§ 1 Zowel een vast als een verplaatsbaar altaar moet alleen voor de goddelijke eredienst voorbehouden zijn, met volkomen uitsluiting van elk profaan gebruik.

§ 2 Onder een altaar mag geen stoffelijk overschot geborgen worden; anders is het niet geoorloofd de Mis op dit altaar te celebreren.