De zielzorgers zijn verplicht ervoor te zorgen dat de eigen kerkelijke gemeenschap de christengelovigen begeleiding biedt, opdat hierdoor de huwelijksstaat in een christelijke geest bewaard blijft en in volmaaktheid groeit. Deze begeleiding moet vooral geboden worden door:

1. prediking, een aan minderjarigen, jongeren en volwassenen aangepaste catechese, zelfs met gebruik van de sociale communicatiemiddelen, opdat de christengelovigen daardoor onderricht worden in de betekenis van het christelijk huwelijk en in de taak van christelijke echtgenoten en ouders;
2. persoonlijke voorbereiding om in het huwelijk te treden, opdat de huwenden daardoor tot een goede gesteltenis gebracht worden met betrekking tot de heiligheid en de plichten van hun nieuwe levensstaat;
3. een vruchtbare liturgische huwelijksviering, opdat daardoor aan de dag treedt dat de echtgenoten het mysterie van de eenheid en van de vruchtbare liefde tussen Christus en de Kerk betekenen en eraan deelhebben;
4. het verlenen van hulp aan gehuwden, opdat zij, door het getrouw bewaren en behoeden van het huwelijksverbond, ertoe komen van dag tot dag een heiliger en rijker gezinsleven te leiden.

Het is aan de plaatselijke Ordinaris ervoor te zorgen dat deze begeleiding naar behoren geregeld wordt, na ook mannen en vrouwen, die blijk geven van ervaring en deskundigheid, gehoord te hebben, indien dit geschikt lijkt.

§ 1 Katholieken die het Sacrament van het Vormsel nog niet ontvangen hebben, dienen, voordat zij tot het Huwelijk toegelaten worden, dat te ontvangen, indien dit kan geschieden zonder ernstig bezwaar.

§ 2 Opdat het Sacrament van het Huwelijk vruchtbaar ontvangen wordt, wordt aan de verloofden dringend aanbevolen dat zij tot het Sacrament van de Boete en van de allerheiligste Eucharistie naderen.

Voordat een huwelijk gevierd wordt, moet vaststaan dat niets de geldige en geoorloofde viering ervan in de weg staat.

De bisschoppenconferentie dient de normen vast te stellen voor het onderzoek aangaande de verloofden, alsook voor de huwelijksafkondigingen of voor andere geschikte middelen om de onderzoekingen te verrichten die vóór het Huwelijk noodzakelijk zijn; als deze normen zorgvuldig onderhouden zijn, kan de pastoor overgaan tot het assisteren bij het Huwelijk.

In stervensgevaar, indien andere bewijzen niet verkregen kunnen worden, volstaat, tenzij tegenstrijdige aanwijzingen aanwezig zijn, de bevestiging van de contracterende partijen, eventueel onder ede, dat zij gedoopten zijn en door geen enkel beletsel weerhouden worden.

Alle gelovigen zijn aan de verplichting gehouden om beletselen, indien zij er kennen, aan de pastoor of aan de plaatselijke Ordinaris vóór de viering van het Huwelijk bekend te maken.

Indien iemand anders dan de pastoor, wie het toekomt bij het Huwelijk te assisteren, de onderzoekingen verricht heeft, dient hij die pastoor zo vlug mogelijk op de hoogte te stellen van het resultaat ervan door middel van een authentiek document.

§ 1 Een geval van noodzaak uitgezonderd, mag iemand zonder verlof van de plaatselijke Ordinaris niet assisteren bij:

1. een Huwelijk van zwervers;
2. een Huwelijk dat volgens de burgerlijke wet niet erkend of gesloten kan worden;
3. een Huwelijk van degene die ten aanzien van een andere partij of van kinderen gehouden is door natuurlijke verplichtingen, voortvloeiend uit een voorafgaande verbintenis;
4. een Huwelijk van degene die op publiek gekende wijze het katholieke geloof verworpen heeft;
5. een Huwelijk van degene die door een censuur getroffen is;
6. een Huwelijk van een minderjarig kind, wanneer de ouders niet op de hoogte zijn of wanneer zij op redelijke gronden ertegen zijn;
7. een Huwelijk, te sluiten door middel van een gevolmachtigde, waarover in can. 1105.

§ 2 De plaatselijke Ordinaris mag het verlof tot het assisteren bij een huwelijk van degene die op publiek gekende wijze het katholieke geloof verworpen heeft, niet geven, tenzij met inachtneming van de normen waarover in can. 1125, toe te passen in zover het kan.

De zielzorgers dienen jongeren af te houden van de viering van een Huwelijk vóór de leeftijd waarop men volgens de in de streek aanvaarde gebruiken gewoon is in het Huwelijk te treden.