Daar het volk Gods allereerst verzameld wordt door het woord van de levende God, dat men met het volste recht mag eisen uit de mond van de priesters, dienen de gewijde bedienaren, tot wier voornaamste plichten het behoort om allen het Evangelie van God te verkondigen, aan de taak van de prediking groot belang te hechten.

Bisschoppen hebben het recht om overal, ook in kerken en kapellen van religieuze instituten van pauselijk recht, het woord Gods te prediken, tenzij de plaatselijke Bisschop in bijzondere gevallen dit uitdrukkelijk geweigerd heeft.

Behoudens het voorschrift van can. 765 hebben priesters en diakens de bevoegdheid om overal te prediken, met ten minste veronderstelde toestemming van de rector van de kerk, tenzij de bevoegde Ordinaris deze bevoegdheid beperkt of ontnomen heeft, of door de particuliere wet een uitdrukkelijk verlof geëist wordt.

Om te preken voor religieuzen in hun kerken of kapellen is verlof vereist van de Overste die volgens de constituties bevoegd is.

Om te preken in een kerk of kapel kunnen leken toegelaten worden, indien in bepaalde omstandigheden de noodzaak hiertoe aanwezig is of indien dit in bijzondere gevallen nuttig lijkt, volgens de voorschriften van de bisschoppenconferentie en behoudens can. 767, § 1.

§ 1 Een plaats bij uitstek onder de vormen van prediking bekleedt de homilie, die deel uitmaakt van de liturgie zelf en die aan de priester of diaken voorbehouden wordt; hierin dienen in de loop van het liturgisch jaar de geloofsmysteriën en de normen van christelijk leven vanuit de gewijde tekst uiteengezet te worden.

§ 2 In alle Missen op zondagen en verplichte feestdagen, die met deelname van het volk gevierd worden, moet een homilie gehouden worden; zij mag slechts om een ernstige reden weggelaten worden.

§ 3 Het wordt zeer aanbevolen dat, indien er voldoende deelname van het volk is, een homilie gehouden wordt ook in Missen die op weekdagen gevierd worden, vooral tijdens de advent en de veertigdagentijd of bij gelegenheid van een feest of van een rouwplechtigheid.

§ 4 Het is de taak van de pastoor of de rector van de kerk ervoor te zorgen dat deze voorschriften trouw onderhouden worden.

§ 1 Verkondigers van het goddelijk woord dienen de christengelovigen vooral voor te houden hetgeen zij moeten geloven en doen tot eer van God en tot heil van de mensen.

§ 2 Zij dienen de gelovigen ook de leer over te dragen die het leergezag van de Kerk voorhoudt ten aanzien van de waardigheid en de vrijheid van de menselijke persoon, de eenheid en duurzaamheid en de taken van het gezin, de plichten die de mensen hebben als leden van de maatschappij, alsook de ordening van de tijdelijke zaken overeenkomstig Gods plan.

De christelijke leer moet voorgehouden worden op een wijze aangepast aan de situatie van de toehoorders en inspelend op de noden van de tijd.

De pastoors moeten op bepaalde tijden volgens de voorschriften van de diocesane Bisschop die vormen van prediking organiseren, die retraites en heilige missies genoemd worden, of andere vormen die op noden inspelen.

§ 1 De zielzorgers, vooral de Bisschoppen en de pastoors, moeten er zorg voor dragen dat het woord van God ook aan die gelovigen verkondigd wordt, die omwille van hun levenssituatie de gemeenschappelijke en gewone herderlijke zorg niet voldoende genieten of deze volledig missen.

§ 2 Zij moeten er ook voor zorgen dat de boodschap van het Evangelie de niet-gelovigen bereikt die in hun ambtsgebied wonen; hun zielzorg moet zich immers evenzeer op hen richten als op de gelovigen.

§ 1 Wat betreft de uitoefening van de prediking moeten door allen bovendien de normen onderhouden worden die door de diocesane Bisschop uitgevaardigd zijn.

§ 2 Betreffende het spreken over de christelijke leer via radio en televisie moeten de voorschriften onderhouden worden die door de bisschoppenconferentie bepaald zijn.