Dierbare broeders kardinalen en bisschoppen
Dierbare priesters en diakens, dierbare gewijde broeders en zusters
Dierbare vrienden leden van andere christelijke confessies
Dierbare broeders en zusters!

Het is voor ons een grote vreugde hier samen te zijn om God te danken in deze basiliek Maria Koningin van de Apostelen te Mvolyé welke gebouwd is op de plaats waar de eerste kerk werd gebouwd door de missionarissen Spiritijnen die het Goede Nieuws brachten in Kameroen. Omwille van de apostolische ijver van deze mannen die in hun harten jullie land geheel en al omarmden, draagt deze plek op symbolische wijze elk gedeelte van jullie land in zich. Het is dus met een grote geestelijke nabijheid ten aanzien van alle christelijke gemeenschappen waarin jullie dienstbaar zijn, dierbare broeders en zusters, dat wij onze deze avond onze lofzang richten tot de Vader van de lichten.

In aanwezigheid van de vertegenwoordigers van de andere christelijke confessies aan wie ik mijn respectvolle en broederlijke groet richt, stel ik aan jullie voor de kenmerken van Sint-Jozef te overwegen aan de hand van de woorden van de Schrift die ons in deze liturgie van de Vespers worden aangeboden.

Jezus verklaart aan de menigte en aan zijn leerlingen: “Jullie hebben slechts één Vader” (Mt. 23, 9). Er is immers slechts het vaderschap van God de Vader, de éné Schepper “van de zichtbare en onzichtbare wereld”. En toch heeft hij de mens, geschapen naar het beeld van God, laten deelnemen aan dit ene vaderschap van God. Vgl. Ef. 3, 15 Sint-Jozef illustreert dit op een treffende manier, hij die vader is zonder een lichamelijk vaderschap uit te oefenen. Hij is niet de biologische vader van Jezus wiens Vader God alleen is, en nochtans zal hij ten volle een volledig vaderschap uitoefenen. Vader zijn is vooral dienaar zijn van het leven en van de groei. In deze zin heeft Sint-Jozef blijk gegeven van een grote toewijding. Omwille van Christus heeft hij vervolging, verbanning en de armoede die eruit voortvloeit gekend. Hij heeft zich moeten vestigen op een andere plaats dan zijn dorp. Zijn enige beloning bestond erin te zijn met Christus. Deze beschikbaarheid is een illustratie van de woorden van Sint-Paulus: “De Heer die gij dient is Christus” (Kol. 3, 24).

Het gaat er niet om een middelmatige dienaar te zijn maar een “trouwe en verstandige” knecht (Mt. 24, 45). Het samenkomen van deze twee adjectieven is niet toevallig: er wordt gesuggereerd dat verstand zonder trouw als ook trouw zonder wijsheid onvoldoende zijn. Wanneer het éné ontdaan is van het andere is men niet in staat om ten volle de verantwoordelijkheid op te nemen die God ons toevertrouwt.

Dierbare broeders priesters, dit vaderschap dienen jullie te beleven in jullie dagelijks dienstwerk. Immers, zoals de conciliaire constitutie 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964) onderstreept: “Voor de gelovigen, die zij door het doopsel en het onderricht geestelijk hebben voortgebracht moeten de priesters zorg dragen als hun vaders in Christus.” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 28 Hoe kunnen we dan niet anders dan onophoudelijk terugkeren naar de bron van ons priesterschap, de Heer Jezus Christus? De relatie tot zijn persoon is constitutief voor hetgeen wij willen leven, Hij die ons zijn vrienden noemt, want al hetgeen Hij geleerd heeft van zijn Vader heeft Hij ons willen meedelen. Vgl. Joh. 15, 15 In het beleven van deze diepe vriendschap met Christus zullen jullie de ware vrijheid en vreugde van jullie hart vinden. Het ambtelijk priesterschap omvat een diepe band met de Christus die ons gegeven is in de Eucharistie. Moge de viering van de Eucharistie werkelijk het centrum van jullie priesterlijk leven zijn; dan zal het ook het centrum van jullie kerkelijke zending zijn. Immers, doorheen geheel ons leven, roept Christus ons op deel te nemen aan zijn zending, zijn getuigen te zijn opdat zijn Woord aan allen kan verkondigd worden. Bij de viering van dit sacrament in naam van en in de persoon van de Heer is het dus niet de persoon van de priester die op het voorplan moet komen; deze is een dienaar, een nederig instrument dat verwijst naar Christus zelf die zich voor het heil van de wereld tot offer aanbiedt. “Wie bevelen geeft moet zijn als iemand die dient”  (Lc. 22, 26), zegt Jezus. En Origenes schrijft: “Jozef begreep dat Jezus boven hem verheven was zelfs toen hij zich aan Jozef onderwierp en, kennende de verhevenheid van zijn ondergeschikte, sprak Jozef bevelen uit jegens Hem met vrees en met mate. Dat iedereen hierover nadenkt: vaak wordt een mindere persoon geplaatst boven mensen die groter zijn dan hij en soms gebeurt het dat een ondergeschikte méér waard is dan degene die hem lijkt te bevelen. Wanneer hij die verheven is in waardigheid dit begrijpt, dan zal hij zichzelf niet opblazen met trots omwille van zijn hogere rangorde maar hij zal beseffen dat zijn ondergeschikte beter kan zijn dan hij, net zoals Jezus onderdanig was aan Jozef" Origenes van Alexandrië, Preken over Lucas, In Lucam Homilia. XX, 5, Sources Chrétiennes, p. 287

Dierbare broeders in het priesterschap, jullie pastoraal dienstwerk vraagt dat jullie van vele dingen afzien maar het is ook een bron van vreugde. Vertrouwend op uw Bisschoppen, broederlijk verenigd met geheel het presbyterium en ondersteund door het gedeelte van het Volk Gods dat aan u is toevertrouwd, zult u in staat zijn getrouw te beantwoorden aan de roeping die God u eens gegeven heeft, net zoals Hij Jozef geroepen heeft te waken over Maria en het Kind Jezus! Mogen jullie trouw blijven, dierbare priesters, aan de beloften die u gedaan hebt aan God en ten aanzien van uw Bisschop en geheel de gemeenschap! De Opvolger van Petrus dankt u voor uw genereus engagement ten dienste van de Kerk en bemoedigt u opdat u zich niet laat ontmoedigen door de moeilijkheden onderweg. Aan de jongeren die zich voorbereiden om zich bij u te voegen als ook aan hen die zich nog vragen stellen, zou ik deze avond de vreugde willen benadrukken die komt van het zich volledig geven ten dienste van de Heer en de Kerk. Heb de moed om een genereus ‘ja’ te geven aan Christus!

U ook, broeders en zusters in het Godgewijde leven en in de kerkelijke bewegingen, wil ik uitnodigen om jullie blik te richten op Sint-Jozef. Toen Maria bij de Boodschap het bezoek kreeg van de engel, was Zij reeds ten huwelijk beloofd aan Jozef. Door zich persoonlijk tot Maria te richten, verbindt de Heer Jozef reeds innig met het mysterie van de menswording. Hij stemde erin toe zich te verbinden met de geschiedenis die God in de schoot van zijn echtgenote was beginnen te schrijven. Toen heeft hij Maria bij zich genomen. Hij ontving het mysterie dat in haar was en het mysterie dat Zij zelf was. Hij beminde haar met die grote eerbied die het zegel is van waarachtige liefde. Sint- Jozef leert ons dat men kan liefhebben zonder te bezitten. Door te kijken naar Sint-Jozef kan elke man of vrouw met de genade Gods ertoe geleid worden genezing te krijgen van affectieve wonden, op voorwaarde dat men intreedt in het plan dat God reeds aan het realiseren is in hen die dicht bij Hem staan, net zoals Jozef is ingetreden in het verlossingswerk door middel van de figuur van Maria en dankzij hetgeen God reeds in haar begonnen was. Broeders en zusters in de kerkelijke bewegingen, mogen jullie aandachtig zijn voor wie rondom u is en het liefhebbend gelaat van God voor de kleinsten laten zien, meer bepaald door de beoefening van liefdadigheid, door humane en christelijke opvoeding van de jeugd, promotie van de vrouw en op zoveel andere manieren.

Ook de geestelijke bijdrage vanwege de Godgewijde personen is betekenisvol en onmisbaar voor het leven van de Kerk. Deze oproep om Christus te volgen is een gave voor het gehele Volk Gods. Volgens uw roeping en door de kuise, arme en gehoorzame Christus, geheel toegewijd aan de heerlijkheid van zijn Vader en aan de liefde voor zijn broeders en zusters, na te volgen, hebben jullie de zending om te getuigen voor onze wereld die er zozeer nood aan heeft dat God en de komende goederen op de eerste plaats komen. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over het gewijde leven en zijn zending in de Kerk en de wereld, Vita Consecrata (25 mrt 1996), 85 Door uw trouw zonder voorbehoud aan uw engagementen bent u in de Kerk een levenskiem die groeit voor de komst van het Rijk Gods. Op ieder ogenblik, maar in het bijzonder wanneer trouw op de proef gesteld wordt, herinnert de heilige Jozef iedereen aan de zin en de waarde van zijn engagementen. Het Godgewijde leven is een radicale navolging van Christus. Het is dus noodzakelijk dat uw levensstijl correct uitdrukking geeft aan wat u doet leven en dat uw handelen uw diepste identiteit niet verbergt. Vrees niet om ten volle te beleven de offerande van uzelf aan God en ervan getuigenis af te leggen in authenticiteit rondom u. Een voorbeeld mag u op bijzondere wijze stimuleren om deze heiligheid van leven te zoeken, nl. het voorbeeld van pater Simon Mpeke, ook wel genoemd Baba Simon. U weet hoezeer “de missionaire op blote voeten” al zijn krachten in het werk stelde vanuit een onbaatzuchtige nederigheid en hoe de redding van de zielen hem ter harte ging zonder te besparen op de zorgen en de moeilijkheden van de materiële dienst aan zijn broeders.

Dierbare broeders en zusters, onze meditatie over de menselijke en geestelijke weg van Sint-Jozef nodigt ons uit om aandachtig te zijn voor de rijkdom van zijn roeping en voor het feit dat hij een model blijft voor allen die hun bestaan aan Christus willen toewijden zowel in het priesterschap als in het godgewijde leven of in verschillende engagementen als leek. Jozef heeft inderdaad geleefd in de uitstraling van het mysterie van de menswording. Niet alleen door zijn lichamelijke nabijheid maar ook door de zorgzaamheid van het hart. Jozef geeft ons het geheim van een mensheid die leeft in aanwezigheid van het mysterie, open voor Hem doorheen de concrete details van het leven. Bij hem is er geen scheiding tussen geloof en daad. Zijn geloof geeft op een beslissende manier richting aan zijn daden. Paradoxaal genoeg is het door te handelen, dus door zijn verantwoordelijkheid te nemen, dat hij zich het best wegwist ten einde God de vrijheid te geven Zijn werk uit te voeren zonder dat hij daarbij een hinder is. Jozef is een rechtvaardige man” (Mt. 1, 19) omdat zijn bestaan is ‘aangepast’ aan het Woord Gods. Noot van de vertaler: Hier wordt een woordspeling gemaakt die in het Nederlands niet goed is uit te drukken: Jozef is “un homme juste” omdat zijn bestaan “is aangepast – ajustée” aan het Woord Gods.

Het leven van Sint-Jozef, die het Woord gehoorzaamt, is een welsprekend teken voor alle volgelingen van Jezus die streven naar eenheid in de Kerk. Zijn voorbeeld helpt ons begrijpen, dat wanneer de mens zich helemaal overlevert aan de wil van God, hij een doeltreffend arbeider wordt in het plan van God die alle mensen verlangt te verenigen in één enkele familie, één enkele bijeenkomst, één enkele “Ecclesia”. Dierbare vrienden, leden van de andere christelijke confessies, dit zoeken naar de eenheid van de leerlingen van Christus is voor ons een belangrijke uitdaging. Het brengt er ons vooreerst toe ons te bekeren tot de persoon van Christus, ons steeds meer door Hem te laten aantrekken. In Hem zijn wij geroepen elkaar als broeders te zien, als kinderen van eenzelfde Vader. Laten wij ons, in dit jaar dat gewijd is aan de Apostel Paulus, de grote verkondiger van Jezus Christus, de Apostel van de Volkeren, tot hem richten om te luisteren “het geloof en de waarheid” te leren waarin de wortels liggen voor de redenen voor eenheid onder de leerlingen van Christus.

Ten slotte, laten wij ons richten naar de bruid van Sint-Jozef, de Maagd Maria, de “Koningin van de Apostelen” want met deze benaming wordt Zij aangeroepen als de Patrones van Kameroen. Aan haar vertrouw ik de toewijding van ieder van u toe als ook uw verlangen trouw te beantwoorden aan uw roeping en aan de zending die u is toevertrouwd. Ten slotte roep ik haar voorspraak in voor de mooie land. Amen.