Geliefde broeders en zusters,

Van dinsdag 17 tot maandag 23 maart, zal ik mijn eerste apostolische reis naar Afrika ondernemen. Ik zal naar Kameroen gaan, naar de hoofdstad Yaoundé, om er de werktekst voor de tweede Bijzondere Bisschoppensynode in Afrika te overhandigen, die in oktober plaatsheeft, hier in het Vaticaan; daarna ga ik naar Luanda, hoofdstad van Angola, een land dat na een lange burgeroorlog opnieuw vrede gevonden heeft en nu geroepen is om zich in rechtvaardigheid weer op te bouwen. Met dit bezoek wil ik heel het Afrikaans continent omarmen: zijn duizenden verschillen en zijn diepe religieuze ziel, zijn oude culturen en zijn moeizame weg naar ontwikkeling en verzoening; zijn ernstige problemen, pijnlijke wonden en enorme mogelijkheden en hoop. Het is mijn bedoeling de katholieken in het geloof te bevestigen, de christenen in hun inzet voor de oecumene aan te moedigen, aan iedereen de vrede aan te kondigen die de verrezen Heer aan de Kerk heeft verleend.

Nu ik mij op deze missiereis voorbereid, klinken de woorden van de apostel Paulus die de liturgie op deze derde zondag van de Vasten aanbiedt, in ons hart: “Wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor de joden een aanstoot, voor de heidenen een dwaasheid, maar voor hen die geroepen zijn, joden zowel als heidenen, is Hij Gods kracht en Gods wijsheid” (1 Kor. 1, 23-24). Ja, geliefde broeders en zusters! Ik vertrek naar Afrika in het besef dat ik aan hen die ik zal ontmoeten, niets anders aan te bieden en te geven heb dan Christus en de Blijde Boodschap van Zijn Kruis, het mysterie van de grootste liefde, van Gods liefde die iedere weerstand van de mens overwint en zelfs vergeving en liefde voor de vijand mogelijk maakt. Het is de genade van het Evangelie die in staat is de wereld te veranderen; het is de genade die ook Afrika kan vernieuwen opdat het een onweerstaanbare kracht van vrede en diepe, radicale verzoening zou voortbrengen. De Kerk beoogt dus geen economische, sociale, politieke doeleinden; de Kerk verkondigt Christus, zeker dat het Evangelie ieders hart kan raken en omvormen, en zo het innerlijk van de mens en de samenleving kan vernieuwen.

Op 19 maart, dag die juist in dit pastorale bezoek aan Afrika valt, vieren wij het hoogfeest van de heilige Jozef, patroon van de universele Kerk en ook mijn naamfeest. De heilige Jozef werd door een engel gewaarschuwd dat hij met Maria moest vluchten naar Egypte, gelegen in het noordoosten van Afrika, om de pasgeboren Jezus in veiligheid te brengen omdat koning Herodes Hem wou doden. Zo kwamen de Schriften tot vervulling: Jezus volgde het spoor van de oude aartsvaders en zoals het volk van Israël is keerde Hij na Zijn ballingschap in Egypte terug naar het Beloofde Land. Mijn reis in Afrika evenals al de volken van Afrika, met de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden en de hoop die hen bezielt, vertrouw ik toe aan de hemelse voorspraak van deze grote heilige. Ik denk in het bijzonder aan de slachtoffers van honger, ziekte, onrechtvaardigheid, broedermoord en alle vormen van geweld die helaas volwassenen en kinderen blijven treffen, zonder missionarissen, priesters, mannelijke en vrouwelijke religieuzen en vrijwilligers te ontzien. Broeders en zusters, vergezel mij op deze reis met uw gebed tot Maria, Moeder en Koningin van Afrika.