dat de rechten van de mens, ofschoon geformuleerd als rechten van het individu, ten diepste een sociale dimensie hebben die in het gezin haar aangeboren en vitale uitdrukking vindt;
dat het gezin gegrondvest is op het huwelijk, die innige en wederzijds aanvullende vereniging van een man en een vrouw, welke tot stand komt door de onlosmakelijke band van het vrij aangegane en publiek bevestigde huwelijk, en die openstaat naar het doorgeven van het leven;
dat het huwelijk het natuurlijke instituut is waaraan op exclusieve wijze de zending is toevertrouwd om het menselijk leven door te geven;
dat het gezin, als natuurlijke gemeenschap, voorafgaat aan de staat of welke andere vorm van gemeenschap ook, en dat het eigen rechten bezit die onvervreemdbaar zijn;
dat het gezin méér is dan een louter juridische, sociologische of economische eenheid, namelijk een gemeenschap van liefde en solidariteit, op unieke wijze geschikt om de culturele, ethische, sociale, geestelijke en godsdienstige waarden te onderrichten en door te geven, die wezenlijk zijn voor de ontplooiing en het welzijn van de eigen leden en van de samenleving,
dat het gezin de plaats is waar meerdere generaties verenigd zijn en elkaar helpen om te groeien in menselijke wijsheid en om de rechten van de individuen in overeenstemming te brengen met de andere eisen van het sociale leven;
dat het gezin en de samenleving, met elkaar verbonden door organische en vitale banden, elkaar aanvullende taken hebben bij de verdediging en bevordering van het welzijn van heel de mensheid en van iedere persoon.
dat de ervaring van verschillende culturen in de loop van de geschiedenis heeft aangetoond dat het voor de samenleving noodzakelijk is het instituut van het gezin te erkennen en te verdedigen;
dat de samenleving, en in het bijzonder de staat en de internationale organisaties, het gezin moeten beschermen door politieke, economische, sociale en juridische maatregelen, die tot doel hebben de eenheid en stabiliteit van het gezin te versterken, opdat het zijn specifieke taak kan uitoefenen;
dat de rechten, de fundamentele behoeften, het welzijn en de waarden van het gezin, hoewel in sommige gevallen steeds beter gewaarborgd, dikwijls miskend en zelfs bedreigd worden door wetten, instellingen en sociaal-economische programma's;
dat veel gezinnen gedwongen worden te leven in omstandigheden van armoede die hen verhinderen hun taak met waardigheid te vervullen;
dat de Katholieke Kerk beseft dat het welzijn van de mens, van de samenleving en ook haar eigen welzijn via het gezin worden bereikt, en dat zij het daarom steeds als een deel van haar zending heeft beschouwd om aan alle mensen Gods plan te verkondigen met betrekking tot het huwelijk en het gezin, zoals dit in de menselijke natuur is ingegrift, en om deze beide instituten te bevorderen en te verdedigen tegen allen die ze belagen;
dat de bisschoppensynode die in 1980 is gehouden, uitdrukkelijk heeft aanbevolen dat er een Handvest van de Rechten van het Gezin zou worden opgesteld en aan alle betrokkenen zou worden meegedeeld, presenteert de Heilige Stoel, na raadpleging van de bisschoppenconferenties, nu dit Handvest van de Rechten van het Gezin, en nodigt zij alle staten, internationale organisaties en betrokken instellingen en personen met aandrang uit om de eerbied voor deze rechten te bevorderen en de daadwerkelijke erkenning zowel als de toepassing ervan te verzekeren.
