Uwe Heiligheid,
Eerwaarde broeders in het Bisschopsambt en in het priesterschap
Beste broeders en zusters,

De dag is gekomen van het bezoek aan de Congregatie voord e Oosterse Kerken, waarnaar de Paus zelf ook heft uitgezien. Deze dag is ook belangrijk om het de dag is waarop volgens de kalender van de Latijnse Ritus de Kerk de H. Ephrem herdenkt, de grote Leraar van de Syrische Kerk. Ik ben de Heer dankbaar en u allen voor deze hartelijke ontmoeting. Ik groet de prefect, Kardinaal Ignace Moussa Daoud, en dank hem voor zijn hartelijke bijdrage. Ik groet ook de Aartsbisschop Antonio Maria Vegliò, de secretaris, de ondersecretaris, de medewerkers en u allen hier aanwezig.

Mijn eerste gedachten gaan naar Paus Benedictus XV, zaliger gedachtenis, die de “Heilige Congregatie voor de Oosterse Kerken” 90 jaar geleden heeft opgericht. De Zalige Paus Pius IX had een “Oosterse Sectie” opgericht bij de Propaganda Fide. Echter “om te voorkomen dat de Oosterse gelovigen niet voldoende onder de aandacht zouden blijven bij de Romeinse Pausen” wenste Paus Benedictus een nieuwe dicasterie die volledig autonoom zou zijn, waardoor op de beste manier haar functies zou kunnen uitvoeren. Hij plaatste hemzelf aan het hoofd ervan. Het “Motu Proprio” Paus Benedictus XV - Motu Proprio
Dei Providentiis
Oprichting Congregatie voor de Oosterse Kerken en herinrichting van de Propaganda Fide (1 mei 1917) maakt hij duidelijk dat hij “in Ecclesia Ieus Christi, ut quae non latina sit, non graeca, non slavonica, sed catholica, nullum inter eius filios intercedere discrimen" Paus Benedictus XV, Motu Proprio, Oprichting Congregatie voor de Oosterse Kerken en herinrichting van de Propaganda Fide, Dei Providentiis (1 mei 1917). AAS, 9-1917, pp. 529-531.

Juist op dat moment begon een dramatische periode van de geschiedenis, vooral voor Oost Europa. In de periode die volgde, toonde aan hoe providentieel het Pauselijke inzicht was geweest. De bedoeling was om via een specifieke Congregatie, het belang van de Kerk in de Oosterse Katholieken te bevestigen, welke vervolgens een lange tijd een deelgenoot was van hen die vervolgd werden. Na de stilte kwam de bevrijding en het leven en de missie van de Kerk kon hernomen worden, ontwikkeld en geconsolideerd. Bij deze gelegenheid dank ik de Heer opnieuw voor het tonen van Zijn goddelijke goedheid. Echter, als vader en herder, voel ik het als mijn plicht om God dringend te bidden en met een diep in het hart verzoek aan iedereen zodat overal, van Oost tot West, de Kerk in volle vrijheid mag getuigen van het Christelijke geloof. Moge de zonen en dochters van de Kerk overal in persoonlijke en sociale rust leven. Individuen en groepen moeten de waardigheid gegarandeerd worden, respect en een toekomst zonder aantasting van hun rechten als gelovigen en als burgers.