Paus Pius XII - 15 mei 1956
Uit hetgeen Wij tot hier toe hebben uiteengezet, Eerbiedwaardige Broeders, blijkt nu wel duidelijk, dat de gelovigen, als zij in de eigen aard van de verering van het Allerheiligst Hart van Jezus willen doordringen en daaruit in vrome overweging voedsel willen opdoen, om het vuur van hun godsvrucht te voeden en aan te wakkeren, zullen moeten putten uit de diepe en zuivere bron, die het Evangelie, de leer der vaders en de liturgie is. Het is wel onmogelijk, dat een gelovig gemoed, dat deze verering trouw, met juiste kennis en dieper inzicht beoefent niet komt tot die kennis van de liefde van Christus, die het hoogtepunt is 'van het christelijk leven, zoals de Apostel, die dit in zichzelf ervaren had, zegt: "Daarom buig ik mijn knie, en voor de Vader van onze Heer Jezus Christus...... opdat Hij u naar de rijkdom Zijner heerlijkheid moge geven sterk te worden naar de inwendige mens; opdat Christus door het geloof moge wonen in uw harten en gij geworteld en gegrondvest zijn i! n de liefde, opdat gij ...... de liefde van Christus moogt kennen, die alle begrip te boven gaat, zodat ge vervuld moogt worden met heel de volheid Gods" (Ef. 3, 14)
Van deze alles omvattende volheid Gods is het Hart zelf van Jezus Christus het sprekendste beeld. We bedoelen de volheid van barmhartigheid, die eigen is aan het Nieuwe Verbond, waarin ons de "genegenheid en menslievendheid van God, onze Zaligmaker verschenen is" (Tit. 3, 4), "want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden om de wereld te oordelen, maar opdat door Hem de wereld zou worden gered" (Joh. 3, 17).
