Tot de voornaamste opdrachten van het christelijke gezin behoort de kerkelijke taak: het gezin is namelijk gesteld ten dienste van de opbouw van het Rijk van God in de loop van de eeuwen, door middel van de deelname aan het leven en aan de zending van de Kerk.

Om beter de grondslagen, de inhoud en de kenmerken van deze deelname te kunnen begrijpen, is het nodig de veelvoudige en diepe banden te verhelderen die de Kerk en het christelijk gezin met elkaar verbinden en die het gezin tot "een Kerk in het klein" (Ecclesia domestica) Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 11 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Bij de opening van de zevende Synode van Bisschoppen over het Gezin (26 sept 1980), 3 maken, zodat het gezin op zijn manier een levend beeld en een historische vertegenwoordiging is van het mysterie van de Kerk.

Het is bovenal de Moederkerk die het christelijk gezin voortbrengt, opvoedt en opbouwt, door de heilszending die zij ontvangen heeft van de Heer, uit te oefenen ten opzichte van het gezin. Door de verkondiging van Gods Woord openbaart de Kerk aan het christelijk gezin zijn ware identiteit, dat wat het is en moet zijn volgens Gods bedoeling; door de viering van de sacramenten verrijkt en versterkt de Kerk het christelijk gezin met de genade van Christus ten behoeve van zijn heiliging tot eer van de Vader; door de hernieuwde afkondiging van het nieuwe gebod van de liefde bezielt de Kerk het christelijke gezin en leidt zij het naar de dienst van de liefde, opdat het de zich wegschenkende en offerende liefde waarmee Jezus Christus de hele mensheid begeleidt, navolgt en opnieuw tot leven brengt.

Op zijn beurt is het christelijk gezin op zodanige wijze opgenomen in het mysterie van de Kerk dat het, op zijn manier, gaat delen in de heilszending van de Kerk: krachtens het sacrament hebben de christelijke echtgenoten en ouders "in hun levensstaat en in hun taak hun eigen gave binnen het volk Gods" 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11. Daarom "ontvangen" zij niet alleen de liefde van Christus waardoor zij "verloste" gemeenschap worden, maar zijn zij ook geroepen aan de broeders deze liefde van Christus "over te dragen", zodat zij "verlossende" gemeenschap worden. Terwijl het gezin vrucht en teken is van de bovennatuurlijke vruchtbaarheid van de Kerk, wordt het op deze wijze tot symbool en getuigenis van het moederschap van de Kerk en neemt het daaraan deel. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 41

Het christelijke gezin is geroepen op levende en bewuste wijze deel te nemen aan de zending van de Kerk, op een eigen en speciale manier, namelijk door zichzelf, in leven en handelen, als intieme gemeenschap van leven en liefde in dienst te stellen van de Kerk en van de maatschappij.

Als het waar is dat het christelijke gezin een gemeenschap is waarvan de banden door Christus in het geloof en in de sacramenten worden vernieuwd, dan moet zijn deelneming aan de zending van de Kerk geschieden op de wijze van een gemeenschap: samen dus, de echtgenoten als echtpaar, de ouders en kinderen als gezin, moeten de leden hun dienst aan de Kerk en aan de wereld vervullen. In geloof moeten zij "één hart en één ziel" (Hand. 4, 32) zijn, door middel van de gemeenschappelijke apostolische geest die hen bezielt, en van de gebundelde inzet die hen bindt tot de dienstwerken ten behoeve van de kerkelijke en burgerlijke gemeenschap.

Het christelijk gezin bouwt bovendien het Rijk van God in de geschiedenis op, door de dagelijkse realiteiten die zijn levenssituatie betreffen en kenmerken: het is derhalve in de huwelijks- en gezinsliefde - verwezenlijkt in haar uitzonderlijke rijkdom van waarden en eisen van totaliteit, exclusiviteit, trouw en vruchtbaarheid Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Het menselijk leven en geboorteregelingen, Humanae Vitae (25 juli 1968), 9 - dat de deelneming van het christelijke gezin aan de priesterlijke, profetische en koninklijke zending van Jezus Christus en van zijn Kerk zich uitdrukt en verwerkelijkt; daarom vormen de liefde en het leven de kern van de heilszending van het christelijk gezin in de Kerk en voor de Kerk.

Het Tweede Vaticaans Concilie brengt dit in herinnering, waar het schrijft:

"Het gezin zal edelmoedig de eigen geestelijke rijkdommen delen met andere gezinnen. Aldus zal het christelijk gezin, ontsproten aan het huwelijk, afbeelding van en deelneming aan het liefdeverbond van Christus en van de Kerk, de levende tegenwoordigheid van de Verlosser in de wereld en het ware gelaat van de Kerk voor alle mensen zichtbaar maken, zowel door de liefde van de echtgenoten, door hun edelmoedige vruchtbaarheid, eenheid en trouw, als door de hartelijke medewerking van alle gezinsleden". 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48

Nadat aldus het fundament is aangegeven van de deelneming van het christelijk gezin aan de kerkelijke zending, moet nu de inhoud ervan toegelicht worden door de ene en drievoudige betrekking tot Jezus Christus, profeet, priester en koning, door dus het christelijk gezin te tonen als:

Het christelijke gezin:

1. gelovige en evangeliserende gemeenschap:
2. gemeenschap in gesprek met God:
3. gemeenschap in dienst van de mens.