Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Er zijn culturen die een speciale verering en een grote liefde tonen voor de bejaarden: verre van uitgesloten te worden uit het gezin of van getolereerd te worden als een nutteloze last, blijft de bejaarde opgenomen in het gezinsleven, gaat hij door met er op actieve en bewuste wijze aan deel te nemen - zij het met respect voor de zelfstandigheid van het nieuwe gezin - en vervult hij bovenal de kostbare zending te getuigen van het verleden en de jeugd voor de toekomst met wijsheid te inspireren. Andere culturen daarentegen hebben geleid en leiden nog tot onaanvaardbare vormen van uitstoting van de bejaarden, vooral als gevolg van een ongeordende ontwikkeling van de industrie en van de bevolkingsdichtheid van de steden; die vormen van uitstoting zijn een bron zowel van bitter lijden voor de bejaarden zelf als van geestelijke verarming voor de gezinnen.

Het is nodig dat de pastorale activiteit van de Kerk allen stimuleert om de taken van de bejaarden in de burgerlijke en kerkelijke gemeenschap en vooral in het gezin te ontdekken en te waarderen. Werkelijk, het leven van de bejaarden helpt ons de schaal van menselijke waarden te verhelderen; het laat de continuïteit van de generaties zien en toont op bewonderenswaardige wijze de onderlinge afhankelijkheid in het volk Gods. De bejaarden hebben bovendien het charisma om de generatiekloven te overbruggen nog voor ze ontstaan. Hoeveel kinderen hebben begrip en liefde gevonden in de ogen, de woorden en de liefkozingen van bejaarden. En hoeveel bejaarde personen hebben graag de geïnspireerde woorden van de bijbel onderschreven dat de kindskinderen "de kroon zijn van de bejaarden" (Spr. 17, 6). H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de deelnemers aan het "International Forum on Active Aging" (5 sept 1980), 5