Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In het gezin, gemeenschap van personen, moet heel in het bijzonder aandacht geschonken worden aan de kinderen; men moet een diep respect ontplooien voor hun persoonlijke waardigheid alsmede een grote achting voor en een edelmoedige dienst aan hun rechten. Dit geldt voor ieder kind, maar meer naarmate het kind kleiner is en in alles hulp nodig heeft, of als het ziek is, ongelukkig of gehandicapt.

De Kerk, die een tedere en sterke zorg vraagt en heeft voor ieder kind dat ter wereld komt, vervult zo een van haar fundamentele plichten: zij is namelijk geroepen in de geschiedenis het voorbeeld en het gebod te openbaren en voor te houden van Christus de Heer, die het kind midden in het Rijk Gods heeft geplaatst: "Laat die kinderen toch bij Mij komen ... want aan hen die zijn zoals zij, behoort het Koninkrijk Gods". (Lc. 18, 16) Vgl. Mt. 19, 14 Vgl. Mc. 10, 14

Ik herhaal opnieuw wat ik gezegd heb op de algemene vergadering van de Verenigde Naties op 2 oktober 1979:

"Ik wens ... de vreugde uit te drukken die wij allen vinden in kinderen, de lente van het leven, de voorboden van de toekomstige geschiedenis van elk van onze huidige aardse geboortelanden. Geen enkel land op aarde, geen enkel politiek systeem kan aan zijn eigen toekomst denken anders dan door het beeld van deze nieuwe generaties, die van hun ouders het veelvoudige erfdeel zullen overnemen van waarden, plichten en aspiraties van de natie waartoe zij behoren, en van geheel de mensenfamilie. De zorg voor het kind, reeds vóór zijn geboorte, vanaf het eerste ogenblik van zijn ontvangenis, en vervolgens in de jaren van kindsheid en jeugd, is de voornaamste en fundamentele toetssteen voor de verhouding van mens tot mens. Wat kan ik dus beter toewensen aan iedere natie, aan heel de mensheid en aan alle kinderen van de wereld dan een betere toekomst, waarin respect voor de mensenrechten ten volle werkelijkheid wordt, heel het naderende derde millennium door". H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de 34e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties - New York, De waardigheid van de menselijke persoon als grondslag voor rechtvaardigheid en vrede (2 okt 1979), 21

De aanvaardende hartelijkheid, de liefde, de achting, de ene en veelvoudige zorg - stoffelijk, affectief, educatief, geestelijk - voor ieder kind dat ter wereld komt, moeten een eigen kenteken zijn van de christenen, in het bijzonder van de christelijke gezinnen: zij kunnen en mogen er geen afstand van doen; zo zullen de kinderen, terwijl ze zullen kunnen "toenemen in wijsheid, jaren en welgevallen bij God en bij de mensen" (Lc. 2, 52), hun kostbare bijdrage leveren aan de opbouw van de gemeenschap en aan de heiliging van de ouders. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 48