H. Paus Johannes Paulus II - 10 november 1994
In het christendom heeft de tijd een fundamentele betekenis. In de dimensie van de tijd werd de wereld geschapen, in hem ontvouwt zich de heilsgeschiedenis, waarvan het hoogtepunt de 'volheid van de tijd' van de menswording is, en die haar doel bereikt in de glorievolle terugkeer van Gods Zoon aan het einde der tijden. In Jezus Christus, mensgeworden Woord, wordt de tijd een dimensie van God, die in zichzelf eeuwig is. Met de komst van Christus breken de "laatste dagen" aan Vgl. Heb. 1, 2 , "het laatste uur" Vgl. Joh. 2, 18 ; met zijn komst begint de tijd van de kerk die duren zal tot aan zijn wederkomst.
Uit de relatie van God met de tijd vloeit de plicht voort, de tijd te heiligen. Dat gebeurt bijvoorbeeld als bepaalde tijden, dagen, weken aan God worden toegewijd, zoals dat reeds gebeurde in de godsdienst van het Oude Verbond, en zoals dat, zij het op een andere wijze, nog gebeurt in het christendom. Wanneer de voorganger in de liturgie van de vigilie van Pasen de kaars, het symbool van de verrezen Christus, zegent, zegt hij luid: "Christus gisteren en heden, Begin en Einde. Alfa en Omega. Hem behoren tijd en eeuwigheid, heerlijkheid en heerschappij door alle eeuwen der eeuwen." Bij het uitspreken van die woorden grift hij op de kaars de cijfers van het betreffende jaar. De betekenis van deze rite is duidelijk: ze brengt helder tot uitdrukking dat Christus de Heer van de tijd is, het begin en de voltooiing ervan; ieder jaar, iedere dag, ieder ogenblik wordt opgenomen in zijn menswording en Verrijzenis, en wordt zo deel van de 'volheid van de tijd'. Daarom ook beleeft en viert de Kerk de liturgie binnen de loop van een jaar. Het zonnejaar wordt zo geheel doordesemd door het liturgisch jaar, dat in zekere zin heel het mysterie van menswording en Verlossing weer tegenwoordig stelt, beginnend bij de eerste zondag van de Advent en besloten met het feest van Christus als Koning en Heer van het heelal en van de geschiedenis. Iedere zondag herinnert aan de dag waarop de Heer is verrezen.