Heren Kardinalen,
Vereerde broeders en geliefde kinderen!

De toekenning van het bisschopsambt, die we nu hebben voltooid, vindt plaats op de dag gewijd aan de eredienst van Sint-Jozef, de nederige, stille, trouwe en bewonderenswaardige vermeende vader van onze Heer Jezus Christus, de meest zuivere echtgenote van de Heilige Maagd Maria, de Beschermer van de heilige Kerk, model en patroon van de christelijke werkers. Het evangelische licht van deze heilige, die meer dan enig ander de mysteries van de kindertijd van Christus en zijn onbevlekte Moeder kende, diende en beschermde, werpt zich over de gebeurtenis die we vieren, en nodigt ons uit om in de betekenis ervan te doordringen. het goddelijke plan te proeven, er de christelijke deugd aan te ontlenen en er de noodzakelijke resultaten uit te aanvaarden.

Zoals een huislamp, die een bescheiden en rustig maar ook een toereikend en innig licht verspreidt, die de duisternis van de nacht verdrijft en uitnodigt tot een bedachtzaam en moeizaam ontwaken, een licht dat troostend werkt in de verveling van stilte en de angst voor de eenzaamheid, een licht dat het gewicht van vermoeidheid en slaap overwint, en lijkt te komen met zachte en vaste stem vanuit de dageraad die zal komen, aldus verspreidt het licht van de vrome gestalte van St. Jozef zich, zo lijkt het ons, zijn heilzame stralen in het “huis van God”, dat de Kerk is. Hij vult de Kerk met de meest menselijke en onuitsprekelijke herinneringen aan het verschijnen van het Woord van God op het toneel van deze wereld, mens geworden voor ons en met ons, en geleefd onder de bescherming, leiding en gezag van de arme vakman van Nazareth. Hij verlicht de Kerk met zijn onvergelijkbare voorbeeld, het voorbeeld dat de heilige kenmerkt die onder allen het geluk heeft gehad zoveel gemeenschap van leven met Jezus en Maria te hebben, dat wil zeggen, het voorbeeld van zijn dienst aan Christus, zijn dienst uit liefde. Dit is het geheim van de grootheid van Sint-Jozef, welke goed in overeenstemming is met zijn nederigheid: hij heeft van zijn leven een dienst, een offer, gemaakt voor het mysterie van de Menswording en voor de verlossende zending die ermee verbonden is. Hij heeft het wettelijk gezag dat hem toekwam over de Heilige Familie gebruikt om zichzelf geheel en al te geven, zijn leven, zijn werk. Hij heeft zijn menselijke roeping tot huiselijke liefde veranderd in de bovenmenselijke offergave van zichzelf, van zijn hart en van al zijn vermogens; in de liefde ten dienste van de Messias die ontkiemde in zijn huis, zijn zoon naar naam en zoon van David maar in werkelijkheid zoon van Maria en zoon van God.

Indien het ooit gepast is om het evangelische onderricht “dienen uit liefde”, welke de heerlijkheid van Maria, de profetes van het Magnificat, uitmaakt, de heerlijkheid van de Voorloper en de heerlijkheid van - zo kan men zeggen - elke heilige, aan iemand toe te schrijven, dan moeten we dit toeschrijven aan Sint-Jozef. Hij lijkt ons met dit onderricht bekleed te zijn, als het profiel dat hem definieert, als de schittering die hem verheerlijkt. Christus dienen was zijn leven, Hem dienen in de diepste nederigheid, in de meest volledige toewijding, hem dienen met liefde en uit liefde.

Vereerde Broeders, die Wij nu mochten bekleden met het bisschoppelijke merkteken en jullie, Broeders en Zonen, die hier een kring (corona) vormen, is dit misschien niet hetzelfde uniform dat sinds alle tijden maar vanaf vandaag, na het Concilie, méér dan ooit en ten zeerste gepast is voor wie gekozen wordt tot bisschop in de Kerk van God? Het bisschopsambt is zulk een grote aangelegenheid met verschillende aspecten die zich aan ons presenteren: ons menselijk oog (maar dit kan men ook zeggen van ons méér indringende christelijke oog) blijft meteen verrast en als het ware verblind door het licht, wij bedoelen door de waardigheid, die straalt in de persoon en de functie van de Bisschop.

{In wat volgt gaat paus Paulus VI nader in op de kenmerken van het bisschopsambt}