Het is een teken van hoop dat ondanks vele ernstige obstakels toch telkens weer initiatieven voor vrede worden genomen, met de volle medewerking van vele mensen. Vrede is een bouwwerk waaraan voortdurend verder gebouwd moet worden.

'Werken aan vrede' omvat:

• ouders die in hun gezin een voorbeeld en getuige van vrede zijn en die hun kinderen opvoeden tot vrede;
• docenten die in staat zijn om de zuivere waarden over te dragen die op ieder kennisterrein en in het historische en culturele erfgoed van de mensheid aanwezig zijn;
• werkende mannen en vrouwen, die zich inzetten om de eeuwenoude strijd voor waardige arbeidsomstandigheden door te trekken naar situaties in deze tijd die, op internationaal niveau, schreeuwen om gerechtigheid en solidariteit;
• politiek leiders die zich in hun eigen politieke activiteiten en in die van hun land laten leiden door een onwrikbare vastberadenheid om vrede en gerechtigheid te bevorderen;
  • mensen in internationale organisaties die, vaak met schaarse middelen, aan het front bezig zijn in situaties waar 'vrede stichten' een bedreiging voor de eigen veiligheid kan betekenen;
  • de leden van non-gouvernementele organisaties die zich in verschillende delen van de wereld en in de meest uiteenlopende situaties inzetten om door middel van research en daadkracht conflicten te voorkomen en op te lossen;
  • gelovigen die, in de overtuiging dat authentiek geloof nooit een bron van oorlog of geweld kan zijn, overtuigingen van vrede en liefde verspreiden in een oecumenische en interreligieuze dialoog.

Ik denk in het bijzonder aan jullie, beste jonge mensen, die de zegening van het leven op een bijzondere manier ervaren en de plicht hebben om die niet te verkwisten. Laat je op school en op de universiteit, op je werk, in je vrije tijd, bij het sporten en alles wat je verder doet, voortdurend leiden door deze gedachte: vrede in je en vrede rondom je, altijd vrede, vrede met iedereen, vrede voor iedereen.

Op jonge mensen die helaas de tragische ervaringen van een oorlog met zich meedragen en gevoelens van haat en rancune koesteren, wil ik het volgende appèl doen: span je tot het uiterste in om de weg van verzoening en vergeving te hervinden. Het is een moeilijke weg, maar het is de enige weg die het mogelijk maakt om de toekomst tegemoet te zien met hoop voor jezelf, je kinderen, je land en heel de mensheid.

Ik zal de gelegenheid hebben om op deze dialoog met jullie terug te komen, beste jonge mensen, als we elkaar in augustus in Rome weer zien bij de viering van de Wereldjongerendag in het Jubeljaar.

In een van zijn laatste openbare toespraken sprak paus Johannes XXIII opnieuw tot 'mensen van goede wil', die hij vroeg om zich in te zetten voor een vredesproject dat is gebaseerd op het "Evangelie van gehoorzaamheid aan God, van barmhartigheid en vergeving". Daarop vervolgde hij: "De lichtende fakkel van de vrede zal dan ongetwijfeld worden ontstoken en het licht en de genade richten op het hart van de mensen over de gehele oppervlakte van de aarde en hen over alle grenzen heen de gelaatstrekken van broeders, van vrienden doen ontdekken." Zalige Paus Johannes XXIII, Toespraak ter gelegenheid van de uitreiking van de Balzanprijs (10 mei 1963) Mogen jullie, jonge mensen van het jaar 2000, in anderen, en anderen met jullie hulp ook in jullie, het gezicht zien van broeders en zusters, het gezicht van vrienden!

In dit Jubeljaar, waarin de kerk zich wijdt aan plechtige voorbeden voor de vrede, wenden we ons met grote devotie tot de moeder van Jezus. We roepen haar aan als de koningin van vrede en vragen haar om ons in overvloed de gaven van haar moederlijke goedheid te schenken en de mensheid te helpen om één familie te worden, in solidariteit en vrede.

Vanuit het Vaticaan, 8 december 1999

Johannes Paulus II