Wanneer de burgerbevolking dreigt te bezwijken onder de aanvallen van een onrechtvaardige agressor, en als politieke inspanningen en geweldloze vormen van verdediging zonder resultaat blijven, is het zeer zeker gerechtvaardigd en zelfs geboden om concrete maatregelen te nemen om de agressor te ontwapenen. Deze maatregelen dienen echter van beperkte duur te zijn en een duidelijk omschreven doelstelling te hebben. Ze dienen te worden uitgevoerd met volledige inachtneming van het internationale recht, gewaarborgd door een internationaal erkende autoriteit en mogen in geen geval beperkt blijven tot het resultaat van gewapend ingrijpen alleen.

Er moet daarom zo volledig en zo goed mogelijk gebruik worden gemaakt van alle voorzieningen die geboden worden door het Handvest van de Verenigde Naties, waarin nadere invulling wordt gegeven aan effectieve instrumenten en vormen van interventie binnen het kader van het internationale recht. In dit verband moeten de Verenigde Naties alle lidstaten gelijke mogelijkheden bieden om deel te nemen aan het besluitvormingsproces en dient een einde te komen aan privileges en vormen van discriminatie die de functie en geloofwaardigheid van de Verenigde Naties aantasten.

Dit opent een nieuw terrein van reflectie en discussie op zowel politiek als juridisch vlak, een terrein dat, naar wij allen hopen, op serieuze en verstandige wijze zal worden ontwikkeld. Wat nu onverwijld nodig is, is een vernieuwing van het internationale recht en internationale organisaties, een vernieuwing die haar uitgangspunt en basisprincipe heeft in het primaat van het welzijn van de mensheid en de menselijke persoon boven alle andere overwegingen. Die vernieuwing is des te dringender als we denken aan de paradox van de huidige wijze van oorlogvoeren, waarbij, zoals in recente conflicten is gebleken, het leger maximale bescherming geniet, terwijl de burgerbevolking in angstaanjagende, gevaarlijke omstandigheden leeft. Het is in geen enkel conflict toelaatbaar om het recht op veiligheid van de burgers te negeren.

Naast juridische en institutionele overwegingen blijft er een fundamentele plicht over voor alle mannen en vrouwen van goede wil, die zich geroepen weten om zich persoonlijk in te zetten voor vrede: door het geven van onderwijs ten behoeve van vrede, door het opzetten van vreedzame structuren en geweldloze methoden en door alles in het werk te stellen om de strijdende partijen aan de onderhandelingstafel te krijgen.