Met voorwaar beklagenswaardige uitkomsten volgt onze tijd niet zelden, in haar mateloos ongeduld bij het onderzoeken van de diepste oorzaken van de dingen, zodanig de nieuwigheden dat zij, bij het laten varen van de als het ware erfenis van het menselijk geslacht, in zeer ernstige dwalingen vervalt. Deze dwalingen zijn des te gevaarlijker indien ze de gewijde disciplines betreffen, de interpretatie van de Heilige Schrift en de voornaamste mysteries van het geloof. Het is bovendien zeer betreurenswaardig dat, ook onder katholieken, er niet weinig schrijvers zijn die de grenzen overschrijden die de Vaders en de Heilige Kerk zelf bepaald hebben en, onder het mom van een hoger inzicht en in de naam van een historische beschouwing, een vooruitgang van het dogma zoeken welke in feite de corruptie van datzelfde dogma is.

Opdat dit soort van dwalingen, die zich dagelijks onder de gelovigen verspreiden, geen wortel zouden schieten in hun zielen en de oprechtheid van hun geloof niet zouden corrumperen, heeft het door de goddelijke voorzienigheid aan Zijne Heiligheid Pius X behaagt dat door dit Officie van de Heilige Romeinse en Universele Inquisitie de voornaamste van deze dwalingen zouden opgeschreven worden en veroordeeld.

Daarom, na een zeer zorgvuldig onderzoek en na de consultaties van de Eerwaarde Heren Consultoren, oordelen de Eminente en Zeer Eerwaarde Heren Kardinalen, de Algemene Inquisitoren inzake geloof en zeden dat de volgende stellingen dienen verworpen en veroordeeld te worden zoals zij door dit decreet verworpen en veroordeeld worden: