Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De Verlosser van de mens, Jezus Christus, is het middelpunt van het wereldbestel en de geschiedenis. Naar Hem wenden zich mijn gedachten en mijn hart op dit plechtig uur dat de Kerk en de gehele mensenfamilie nu beleven. Het tijdstip waarop God mij in zijn geheime beschikking het ambt van dienstbaarheid aan de wereld, verbonden aan Petrus' Stoel te Rome, toevertrouwde na mijn geliefde voorganger Johannes Paulus I, staat immers heel dicht bij het jaar 2000. Hoe dat jaar het verloop van de menselijke geschiedenis zal kenmerken en wat het zal betekenen voor de afzonderlijke volkeren, naties, landen en continenten, is vooralsnog moeilijk te voorspellen, hoewel sommigen al bepaalde gebeurtenissen proberen te voorzien. Voor de Kerk, het volk van God dat zich, hoewel ongelijkmatig, tot de verste uithoeken van de aarde heeft verspreid, zal dat jaar een belangrijk jubileum betekenen. Met inachtneming van alle correcties die de chronologische nauwkeurigheid vereist, staan wij nu al dicht bij die datum, die ons op een bijzondere wijze het bewustzijn van de centrale geloofswaarheid zal doen herinneren en vernieuwen. Ze werd uitgedrukt door de heilige Johannes aan het begin van zijn evangelie: "Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond" (Joh. 1, 14), en elders nog: "Zozeer immers heeft God de wereld liefgehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben". (Joh. 3, 16)

Ook wij zijn in zekere zin in een nieuwe Adventstijd, in een tijd van verwachting. "Nadat God eertijds vele malen en op velerlei wijzen tot onze vaderen gesproken had door de profeten, heeft Hij nu, op het einde der tijden, tot ons gesproken door de Zoon . . ."  (Hebr. 3, 1), door de Zoon, het Woord dat mens is geworden en geboren werd uit de Maagd Maria. Door deze verlossingsdaad zelf heeft de geschiedenis van de mens haar hoogtepunt bereikt in Gods liefdeplan. God is in de geschiedenis van de mensheid binnengekomen en heeft er als mens deel van uitgemaakt, één van de miljarden en tegelijk volkomen uniek. Door de menswording heeft God aan het menselijk leven de dimensie gegeven die Hij de mens vanaf zijn eerste ogenblik had toebedacht, voorgoed en op een wijze waartoe alleen Hij in staat is, volgens zijn eeuwige liefde en zijn barmhartigheid, met zijn totale goddelijke vrijheid. Hij heeft ze gegeven met die mildheid, ook, die ons, met het oog op de erfzonde, op alle zonden van de mensheid daarna en op de dwalingen van het menselijk verstand, wil en hart, terecht en met bewondering de woorden uit de liturgie doet herhalen: "Gelukkige schuld, waaraan wij zulk een Verlosser danken". Exsultet uit de Paaswake