Er zijn inderdaad ernstige redenen, die pleiten voor een internationaal artsenrecht, dat door de gemeenschap van de volken wordt gesanctioneerd. Vooreerst al, omdat moraal en recht elkaar van nature niet altijd dekken, en als ze samengaan, blijven ze toch formeel onderscheiden. Wij kunnen hier verwijzen naar hetgeen wij daarover gezegd hebben tot de leden van het congres voor internationaal strafrecht. Vgl. Paus Pius XII, Toespraak, Tot het VIde Internationale Congres voor Strafrecht, Nous Croyons (3 okt 1953)

Ten opzichte van de moraal vervult het recht verschillende functies, zo bijv. die van selectie en concentratie; beide komen in wezen hierop neer, dat het recht de eisen van de moraal slechts overneemt, in zover het algemeen welzijn dit eist. Beslissend hierbij is altijd, dat het positief recht, in tegenstelling met de zuiver ethische eis, een gedragsregel voorhoudt, die door het wettig gezag van een gemeenschap van vol- ken of staten is geformuleerd en verplichtend is voor de leden van deze gemeenschap met het oog op het algemeen welzijn. Tot dit positief recht behoren dan de juridische verplichting, de juridische controle en de macht tot straffen.