De internationale situatie blijft nog steeds verstoord door verontrustende spanningen. Wij kunnen niet het zware lijden vergeten dat zoveel van onze broeders en zusters in onze wereld moesten en moeten ondergaan: duizenden onschuldige slachtoffers in de verschrikkelijke aanslagen van 11 september; ontelbare mensen die gedwongen worden om hun woonplaatsen te verlaten om het onbekende en menigmaal een wrede dood tegemoet te gaan; vrouwen, ouderen en kinderen blootgesteld aan het gevaar te sterven door koude en honger.

In een situatie die dramatisch is geworden door de drukkende dreiging van het terrorisme voelen we de plicht om onze noodkreet tot God te richten. Wanneer de moeilijkheden onoverkomelijk lijken en de vooruitzichten duister zijn moet ons gebed des te dringender worden om aan God de gave van wederzijds begrip, van de eendracht en de vrede te vragen.

We weten dat het gebed in kracht toeneemt als het vergezeld gaat van vasten en aalmoezen. Dat onderwees reeds het Oude Testament. De christenen hebben dit onderricht vanaf de eerste eeuwen aangenomen en toegepast, vooral in de tijd van de Advent en in de Veertigdagentijd. Van hun kant zijn de gelovigen van de Islam net begonnen met de Ramadan, een maand gewijd aan vasten en gebed. Wij christenen beginnen over niet al te lange tijd de Advent om ons in gebed voor te bereiden op de viering van het Kerstfeest, geboortedag van de "Vorst van de vrede"

In deze geschikte tijd vraag ik aan de katholieken dat de komende 14 december gezien wordt als dag van vasten, tijdens welke met aandrang gebeden wordt tot God opdat hij aan de wereld een stabiele vrede mag geven, gebaseerd op de gerechtigheid, en mag maken dat er adequate oplossingen gevonden worden voor de vele conflicten in de wereld. Dat waarvan men in het vasten afstand doet, zou ter beschikking gesteld kunnen worden van de armen, in het bijzonder van hen die op dit moment gebukt gaan onder de gevolgen van het terrorisme en van de oorlog.

Ik wil bovendien aankondigen dat ik van plan ben om de vertegenwoordigers van de wereldgodsdiensten uit te nodigen om naar Assisi te komen op 24 januari 2002, om te bidden voor de overwinning van de tegenstellingen en voor de bevordering van de authentieke vrede. Daar willen in het bijzonder christenen en moslims bijeenzijn om aan de wereld te verkondigen dat godsdienst nooit een motief mag worden voor conflict, haat en geweld. Wie werkelijk het woord van de goede en barmhartige God bij zichzelf binnenlaat, kan niet anders dan uit zijn hart elke vorm van wrok en vijandschap te bannen. Op dit historische moment heeft de mensheid het nodig gebaren van vrede te zien, en woorden van hoop te horen. Zoals ik vijftien jaar geleden zei toen ik de ontmoeting van gebed voor de vrede aankondigde die in de maand oktober daarop in Assisi gehouden zou worden: "Het is urgent dat we in koor een aanroep van de aarde aan de hemel richten, om van de Almachtige, in wiens handen het lot van de wereld ligt, de grote gave van de vrede af te smeken, noodzakelijke voorwaarde voor elke serieuze inzet ten dienste van de ware vooruitgang van de mensheid".

Tenslotte vertrouw ik dit initiatief toe aan de moederlijke voorspraak van de allerheiligste Maria, en vraag ik haar om onze inspanningen en die van de gehele mensheid te ondersteunen op de weg van de vrede.

Aan U, Koningin van de vrede, vragen wij om ons te helpen om met de kracht van de waarheid en van de liefde te antwoorden op de nieuwe en aangrijpende uitdagingen van het huidige moment. Help ons om ook deze moeilijke tijd te boven te komen, die de rust van zovele mensen verstoort, en om ons zonder uitstel toe te leggen op het elke dag en in elke omstandigheid creëeren van een authentieke cultuur van de vrede.

Zie ook:
H. Paus Johannes Paulus II - Brief
De decaloog van Assisi voor de vrede
(24 januari 2002)