"Jezus, Enige Verlosser van de Wereld, Brood van Eeuwig Leven":

Dit is het thema van het 47ste Internationale Eucharistisch Congres wat is begonnen op zondagavond 18 juni en zal eindigen zondag 25 juni met de 'Statio Orbis' op het Sint Pietersplein.

Het Congres plaatst de Eucharistie in het centrum van het grote Jubileum van de Vleeswording en trekt de aandacht naar al zijn spirituele, kerkelijke en evangeliserende dieptes. De Eucharistie geeft de Kerk en elke gelovige de onmisbare kracht om te getuigen en aan alle mensen het Evangelie van verlossing te verkondigen. De viering van de Eucharistie, sacrament van het Paasmysterie, is op zichzelf reeds een missionaire gebeurtenis, die vruchtbare zaad van nieuw leven in de wereld plant.

Dit missionaire aspect van de Eucharistie is uitdrukkelijke genoemd door Sint Paulus in zijn brief aan de Korintiërs: "Telkens als gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt" (1 Kor. 11, 26).

De Kerk zegt deze woorden van Sint Paulus na in de doxologie na de consecratie. De Eucharistie is een "missionair" sacrament, niet alleen omdat het een bron van genade is voor de verbreiding van het Evangelie, maar ook omdat het in zichzelf de oorsprong en de eeuwigdurende bron van verlossing is voor alle mensen. Daarom is de viering van het Eucharistisch offer de meest doeltreffende en getuigende handeling die de kerkelijke gemeenschap kan uitvoeren in de wereldgeschiedenis.

Iedere Heilige Mis eindigt met de zendingsopdracht te "gaan", de gelovigen uitnodigend de verkondiging van de Verrezen Heer over te brengen aan hun gezin, familie, werk, gemeenschap en de gehele wereld. Daarom heb ik in mijn brief "H. Paus Johannes Paulus II - Apostolische Brief
Dies Domini
Over de heiliging van de zondag
(31 mei 1998)" de gelovigen uitgenodigd om het voorbeeld van de Emmaüsgangers na te volgen die, nadat zij de Verrezen Heer herkend hadden in "het breken van het brood" Vgl. Lc. 24, 30-32 , de behoefte voelden om de vreugde van hun ontmoeting met de Heer onmiddellijk te delen met hun broeders. Vgl. Lc. 24, 45 Het "gebroken brood" opent het leven van iedere Christen en van de gehele gemeenschap om zichzelf te delen en te geven voor het leven van de wereld. Vgl. Joh. 6, 51

Het is juist in de Eucharistie dat we de onafscheidelijke verbinding tussen gemeenschap en zending verwezenlijken, wat de Kerk tot sacrament van eenheid tussen alle mensen maakt. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 1

Tegenwoordig is het buitengewoon noodzakelijk dat iedere Christelijke gemeenschap de innerlijke overtuiging en geestelijke kracht uit de Eucharistie haalt om naar buiten te treden en zich open te stellen voor andere gemeenschappen die meer behoefte hebben aan steun in de verkondiging van het Evangelie, en hierbij de vruchtbare uitwisseling koesteren van de wederzijdse gaven die de gehele kerk verrijken.

Het is ook heel belangrijk om, in het licht van de Eucharistie, roepingen en algemene missionaire activiteiten te onderscheiden. Zoals de eerste gemeenschap van Antiochië, die bijeen waren voor "de eredienst van de Heer", wordt iedere Christelijke gemeenschap opgeroepen te luisteren naar de Heilige Geest en Zijn uitnodigingen te aanvaarden, de beste talenten van de mensen te gebruiken voor de universele zending, hen vreugdevol de wereld in te sturen, vergezeld door gebed en de geestelijke en materiele steun die zij nodig hebben. Vgl. Hand. 13, 1-3

De Eucharistie is bovendien een permanente school voor liefdadigheid, rechtvaardigheid en vrede, de buitenwereld vernieuwend in Christus. De gelovigen krijgen door de aanwezigheid van de Verrezen Heer de moed om werkers van solidariteit en vernieuwing te worden, verantwoordelijk voor veranderingen in de structuren van zonden waar individuen, gemeenschappen en soms alle mensen in de val zijn gelopen Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Over de heiliging van de zondag, Dies Domini (31 mei 1998), 73

Tenslotte mogen we in deze beschouwing op de betekenisvolle en missionaire inhoud van de Eucharistie niet de martelaren vergeten, de unieke "missionarissen" en getuigen van geloof en liefde in Christus. De relieken van de martelaren worden volgens traditie geplaatst in de altaren waar de gedachtenis aan "het slachtoffer geofferd voor onze verzoening" wordt gevierd. Zij zijn een duidelijk teken van de kracht die voortkomt uit Christus' opoffering. Deze geestelijke kracht voert hen, voor wie het Lichaam van Christus voedsel is om hun eigen leven voor Hem en voor hun broeders te offeren, tot totale zelfgave en indien nodig tot het vergieten van hun bloed.

Moge het Internationale Eucharistisch Congres door de tussenkomst van Maria, Moeder van Christus, in de gelovigen het bewustzijn doen herleven van hun missionaire verantwoordelijkheid dat ontspringt bij de deelname aan de Eucharistie. Het "Lichaam dat voor u gegeven wordt" en het "Bloed dat voor u vergoten wordt" Vgl. Lc. 22, 19-20 zijn de belangrijkste criteria waar wij ons altijd op moeten richten in het geven van onszelf voor de redding van de wereld.