Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Nog één, voor de dingen van alledag niet geheel onbelangrijke, kleine opmerking zou ik willen toevoegen. Tot een, vandaag de dag wellicht weinig gepraktiseerde, maar tot niet al te lang geleden nog wijd verbreide vorm van vroomheid, behoorde de gedachte dat men de kleine dagelijkse moeiten, die ons iedere keer weer als meer of minder gevoelige speldenprikken treffen, zou kunnen ‘opdragen’ en zo daaraan zin zou kunnen geven. In deze vroomheid lag zeker iets overdrevens en iets ongezonds, maar het is de vraag of daar toch niet ergens iets wezenlijks in zat dat hielp. Wat kan dat betekenen: “opdragen”? Deze mensen waren ervan overtuigd dat zij hun kleine moeiten in het grote medelijden van Christus konden leggen, zodat ze op de één of andere manier behoorden tot de schat van medelijden, die de mensheid nodig heeft. Zo konden ook de kleine narigheden van alledag zin krijgen en tot de economie van het goede, van de liefde in de mensheid bijdragen. Misschien moeten we ons toch afvragen, of zo iets ook voor ons niet weer tot een zinvolle mogelijkheid zou kunnen worden.