Een belangrijk deel van de politiek voor het leven vormt tegenwoordig
het thema van de bevolkingsgroei. De autoriteiten hebben zeker de verantwoordelijkheid om met initiatieven 'richting te geven aan de demografische ontwikkeling van de bevolking'
Catechismus-Compendium, Catechismus van de Katholieke Kerk (15 aug 1997), 2372. Maar zulke initiatieven moeten altijd de eerste en onvervreemdbare verantwoordelijkheid van echtparen en van het gezin vooropstellen en respecteren en mogen geen methoden gebruiken die de persoon en zijn grondrechten minachten, te beginnen met het recht op leven van ieder onschuldig menselijk wezen. Daarom is het moreel onaanvaardbaar om het gebruik van methoden aan te moedigen, laat staan op te leggen, als contraceptie, sterilisatie en abortus, om geboorten te regelen. De manieren om het bevolkingsvraagstuk op te lossen zijn heel anders. Regeringen en de verschillende internationale bureaus moeten er bovenal naar streven om economische, sociale, gezondheids- en culturele voorwaarden te scheppen die echtparen in staat stellen om eigen keuzen te maken t.a.v. de voortplanting, in volle vrijheid en met echte verantwoordelijkheid. Zij moeten er dan voor zorgen om 'vermeerdering van de middelen' te verzekeren 'en een eerlijker verdeling van de welvaart zodat iedereen gelijkelijk kan delen in de goederen van de schepping. Oplossingen moeten gezocht worden op wereldniveau door het vestigen van een
economie van gemeenschap en deling van goederen, zowel op nationaal als op internationaal vlak'
H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Opening van de IVe Algemene Conferentie van Latijns-Amerikaanse Bisschoppen in Santo Domingo (12 okt 1992), 15. Dit is de enige manier om de waardigheid van personen en gezinnen te eerbiedigen, als ook het authentieke culturele erfgoed van de volken.
De dienst aan het Evangelie van het leven is aldus een geweldige en ingewikkelde taak. Ze schijnt ons steeds meer een waardevol en vruchtbaar terrein voor positieve samenwerking met onze broeders en zusters van andere Kerken en kerkelijke gemeenschappen, overeenkomstig de praktische oecumene die Vaticanum II gezagvol aanmoedigde Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 12 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 90.
Het schijnt ook een providentieel terrein voor dialoog en gezamenlijke inspanningen met de volgelingen van andere godsdiensten en met alle mensen van goede wil. De verdediging en de bevordering van het leven zijn niet het monopolie van iemand, maar taak en verantwoordelijkheid van iedereen. Aan de vooravond van het derde millennium ligt een moeilijke uitdaging voor ons: alleen eendrachtige samenwerking van allen die geloven in de waarde van het leven, zal een nederlaag van de beschaving van onvoorstelbare omvang kunnen vermijden.
