Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Mensen komen tot wasdom door zich tegenover anderen ontvankelijk op te stellen en ruimhartig van zichzelf aan anderen te geven. Dat geldt ook voor culturen. Een cultuur is voor en door mensen gemaakt en moet vervolmaakt worden door middel van dialoog en gemeenschap, op basis van de oorspronkelijke en fundamentele eenheid van de menselijke familie, zoals die uit Gods handen gekomen is, want "uit één mens heeft Hij heel het mensenvolk gemaakt" (Hand. 17, 26).

In dit perspectief is de dialoog tussen culturen - het thema van de boodschap voor deze Wereldvrededag - een intrinsieke eis van zowel de menselijke natuur als van de cultuur. De dialoog beschermt de diversiteit van de culturen als historische en creatieve uitdrukkingsvormen van de onderliggende eenheid van de menselijke familie en sterkt het onderlinge begrip en de gemeenschap. De notie van gemeenschap, die zijn oorsprong heeft in de christelijke openbaring en zijn hoogste vorm vindt in de Drie-enige God Vgl. Joh. 17, 11.21 , impliceert geenszins een saaie uniformiteit of een gedwongen homogenisering of aanpassing. Het geeft veeleer uitdrukking aan de convergentie van een pluriforme verscheidenheid en is daarmee een teken van rijkdom en een belofte van groei.

Dialoog leidt tot erkenning van de diversiteit en stelt de geest open voor de wederzijdse acceptatie en oprechte samenwerking die vereist is voor de fundamentele roeping van de mensheid om een eenheid te vormen. Als zodanig is de dialoog bij uitstek een middel om de beschaving van liefde en vrede te stichten, die mijn eerwaarde voorganger paus Paulus VI aanduidde als het ideaal dat de inspiratie moet vormen voor het culturele, sociale, politieke en economische leven van deze tijd. Aan het begin van het derde millennium moet de weg van de dialoog opnieuw met klem worden aanbevolen aan een wereld die wordt gekenmerkt door een overmaat aan strijd en geweld, een wereld die soms moedeloos is en de tekenen van hoop en vrede niet meer ziet.

Een dialoog tussen de culturen, bij uitstek een middel om de beschaving van liefde te stichten, heeft zijn grond in het inzicht dat er waarden zijn die alle culturen gemeen hebben, omdat zij zijn geworteld in de menselijke natuur. Deze waarden vormen een uitdrukking van de meest authentieke en onderscheidende kenmerken van de mens. Men dient ideologische vooroordelen en zelfbelang buiten beschouwing te laten en bij mensen het besef van deze gemeenschappelijke waarden te vergroten, om zo de intrinsiek universele culturele ‘voedingsbodem’ te versterken die leidt tot een vruchtbare en constructieve dialoog. De verschillende godsdiensten kunnen en moeten ook een beslissende bijdrage aan dit proces leveren. Door mijn vele ontmoetingen met vertegenwoordigers van andere godsdiensten – ik herinner mij in het bijzonder de H. Paus Johannes Paulus II - Toespraak
Tot de vertegenwoordigers van Christelijke Kerken en kerkelijke gemeenschappen en van de wereldreligies voor de wereldgebedsdag voor de vrede
Basilica van Sint Franciscus van Assisi - Interreligieuze gebedsdag Assisi 1986
(27 oktober 1986) en in 1999 op het Sint Pietersplein – heb ik er meer vertrouwen in gekregen dat de wederzijdse openheid tussen de aanhangers van de verschillende godsdiensten van grote betekenis kan zijn voor de vrede en het algemeen welzijn van de menselijke familie.