Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Ik verzoek u, dames en heren, mij te verontschuldigen dat ik over zaken spreek die voor u ongetwijfeld vanzelfsprekend zijn. Maar het lijkt niet zinloos erover te spreken, omdat het meest voorkomende struikelblok voor de menselijke activiteiten in de mogelijkheid ligt dat men bij het verrichten ervan de duidelijkste waarheden en de meest fundamentele beginselen uit het oog verliest.

Ik zou de wens willen uitspreken dat de Organisatie van de Verenigde Naties, met het oog op haar universeel karakter, nooit zal ophouden het forum te zijn, het verheven podium waardoor alle problemen van de mens in waarheid en rechtvaardigheid worden beoordeeld. In naam van deze inspiratie, door deze historische stimulans, werd op 26 juni 1945 tegen het einde van de verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog, het Verenigde Naties
Handvest van de Verenigde Naties (10 januari 1946) ondertekend en op 24 oktober daaropvolgend begon uw organisatie haar bestaan. Spoedig daarna, op 10 december 1948, kwam haar fundamentele document, de Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948), de rechten van het menselijk wezen als concreet individu en het menselijk wezen in zijn universele waarde. Dit document is een mijlpaal op de lange en moeizame weg van het menselijk ras. De vooruitgang van de mensheid mag niet alleen gemeten worden aan de vooruitgang van de wetenschap en technologie, welke het unieke van de mens ten opzichte van de natuur aantoont, maar ook en hoofdzakelijk aan de eerste plaats die wordt toegekend aan geestelijke waarden en aan de vooruitgang van het morele leven. Op dit gebied manifesteert zich de volledige heerschappij van het verstand, door de waarheid, over het gedrag van het individu en de samenleving, en ook de zeggenschap van het verstand over de natuur; en aldus zegeviert het menselijk geweten op waardige wijze, zoals tot uitdrukking wordt gebracht in het oude gezegde: 'Genus humanum arte et ratio ne vivit'.

Juist toen de technologie in een eenzijdige ontwikkeling werd gericht op doelstellingen van oorlog, overheersing en verovering, zodat mensen elkaar konden doden en naties elkaar vernietigen door hen de vrijheid en het recht op bestaan te ontnemen - en ik heb nog steeds het beeld van de Tweede Wereldoorlog in Europa voor mijn geest, welke veertig jaar geleden op 1 september 1939 begon met de inval in Polen en eindigde op 9 mei 1945 - ontstond de Organisatie van de Verenigde Naties. En drie jaar later verscheen het document dat, zoals ik reeds zei, als een wezenlijke mijlpaal op de weg van de morele vooruitgang van de mensheid moet worden beschouwd - de Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948). De regeringen en staten van de wereld hebben begrepen dat zij, om elkaar niet aan te vallen en te vernietigen, één moeten worden. De echte weg, de fundamentele weg daarheen loopt via elk menselijk wezen, via de bepaling en de erkenning van en het respect voor de onvervreemdbare rechten van de individuen en van de gemeenschappen van de volkeren.

In een beweging waarvan men hoopt dat zij progressief en onafgebroken zal zijn, streven de Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948) en de andere internationale juridische instrumenten ernaar een algemeen bewustzijn van de waardigheid van het menselijk wezen te scheppen, en tenminste een aantal van de onvervreemdbare rechten van de mens te bepalen. Staat u mij toe enkele van de belangrijkste mensenrechten op te sommen die universeel worden erkend: het recht op leven, vrijheid en persoonlijke veiligheid; het recht op voedsel, kleding, behuizing, voldoende gezondheidszorg, rust en vrije tijd; het recht op vrijheid van meningsuiting, onderwijs en cultuur; het recht op vrijheid van denken, geweten en godsdienst, en het recht om zijn godsdienst zowel individueel als in gemeenschap, in het openbaar of privé te uiten; het recht een levens staat te kiezen, een gezin te stichten en alle voorwaarden te genieten die voor een gezinsleven noodzakelijk zijn; het recht op eigendom en werk, op evenredige arbeidsvoorwaarden en een rechtvaardig loon; het recht op vergadering en vereniging; het recht op bewegingsvrijheid, op binnenlandse en buitenlandse migratie; het recht op nationaliteit en woonplaats; het recht op politieke deelneming en het recht om deel te nemen aan de vrije keuze van het politieke stelsel van het volk waartoe men behoort. Al deze menselijke rechten samengenomen, in hun geheel verstaan en niet herleid tot slechts een dimensie, zijn in overeenstemming met het wezen van de waardigheid van het menselijke wezen. Deze rechten betreffen de bevrediging van de wezenlijke behoeften van de mens, de uitoefening van zijn vrijheden en zijn betrekkingen met anderen; maar altijd en overal betreffen zij de mens, zij betreffen de volle menselijke dimensies van de mens.