Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

In een beweging waarvan men hoopt dat zij progressief en onafgebroken zal zijn, streven de Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948) en de andere internationale juridische instrumenten ernaar een algemeen bewustzijn van de waardigheid van het menselijk wezen te scheppen, en tenminste een aantal van de onvervreemdbare rechten van de mens te bepalen. Staat u mij toe enkele van de belangrijkste mensenrechten op te sommen die universeel worden erkend: het recht op leven, vrijheid en persoonlijke veiligheid; het recht op voedsel, kleding, behuizing, voldoende gezondheidszorg, rust en vrije tijd; het recht op vrijheid van meningsuiting, onderwijs en cultuur; het recht op vrijheid van denken, geweten en godsdienst, en het recht om zijn godsdienst zowel individueel als in gemeenschap, in het openbaar of privé te uiten; het recht een levens staat te kiezen, een gezin te stichten en alle voorwaarden te genieten die voor een gezinsleven noodzakelijk zijn; het recht op eigendom en werk, op evenredige arbeidsvoorwaarden en een rechtvaardig loon; het recht op vergadering en vereniging; het recht op bewegingsvrijheid, op binnenlandse en buitenlandse migratie; het recht op nationaliteit en woonplaats; het recht op politieke deelneming en het recht om deel te nemen aan de vrije keuze van het politieke stelsel van het volk waartoe men behoort. Al deze menselijke rechten samengenomen, in hun geheel verstaan en niet herleid tot slechts een dimensie, zijn in overeenstemming met het wezen van de waardigheid van het menselijke wezen. Deze rechten betreffen de bevrediging van de wezenlijke behoeften van de mens, de uitoefening van zijn vrijheden en zijn betrekkingen met anderen; maar altijd en overal betreffen zij de mens, zij betreffen de volle menselijke dimensies van de mens.