Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

" Gelukkig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden" (Mt. 5, 9). Hoe kunnen deze woorden, een oproep om zich in te zetten op het immense werkterrein van de vrede, zo'n sterke weerklank in het menselijk hart vinden, als zij niet correspondeerden met een niet te onderdrukken hoop en verlangen in ons? En waarom zouden de vredestichters kinderen van God worden genoemd, als God niet van nature een God van vrede was? Juist om die reden bevat de heilsboodschap die de Kerk in heel de wereld verkondigt, in haar leer elementen die van fundamenteel belang zijn voor de ontwikkeling van de principes die vereist zijn voor een vreedzame coëxistentie van volken.

De geschiedenis leert ons dat bij de totstandbrenging van vrede het respect voor een ethische en juridische orde niet buiten beschouwing kan worden gelaten, volgens het aloude adagium: "Serva ordinem et ordo servabit te" (bewaar de orde en de orde zal u bewaren). Het internationale recht moet ervoor zorgen dat niet het recht van de sterkste prevaleert. Het essentiële doel van het internationale recht is dat het "de materiële kracht van de wapens (vervangt) door de morele kracht van de wet", Paus Benedictus XV, Nota, Dès le debut - Vredesnota (1 aug 1917) en voorziet in passende sancties bij overtredingen en een adequate schaderegeling voor slachtoffers. Dit moet ook gelden voor regeringsleiders die ongestraft de waardigheid en rechten van de mens schenden en zich verschuilen achter het onaanvaardbare excuus dat het binnenlandse aangelegenheden betreft.

In een toespraak die ik op 13 januari 1997 hield voor het corps diplomatique dat bij de Heilige Stoel is geaccrediteerd, merkte ik op dat het internationale recht primair een instrument is voor het nastreven van vrede: "Het internationale recht is lange tijd recht van oorlog en vrede geweest. Ik ben van mening dat het steeds meer geroepen is om uitsluitend recht van vrede te worden, vervat in gerechtigheid en solidariteit. En in deze context moet het recht geïnspireerd zijn op de ethiek; de ethiek kan zelfs een voorbereidende rol spelen bij het opstellen van het recht, in de zin dat het de weg wijst naar wat goed en rechtvaardig is." H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot het Corps diplomatique (13 jan 1997), 4

De leer van de Kerk heeft door de eeuwen heen, puttend uit de filosofische en theologische ideeën van vele christelijke denkers, een belangrijke bijdrage geleverd aan de oriëntatie van het internationale recht op het algemeen welzijn van de gehele menselijke familie. Zeker in de meer recente geschiedenis hebben pausen niet geaarzeld om het grote belang van het internationale recht voor de vrede te benadrukken, in de overtuiging dat "de vrucht van de gerechtigheid in vrede (wordt) gezaaid voor hen die vrede stichten" (Jak. 3, 18). Dat is de weg die de Kerk met de middelen die haar passen wil volgen, in het eeuwige licht van het evangelie en met de onmisbare steun van het gebed.