Paus Benedictus XVI - 13 mei 2007
Deze Vijfde Algemene Conferentie wordt gehouden in continuiteit met de vier voorgaande, die respectievelijk plaatsvonden in Rio de Janeiro, Medellín, Puebla en Santo Domingo. Met dezelfde geest die deze conferenties inspireerde, willen de herders nu een nieuwe impuls geven aan de evangelisatie, opdat in deze volken het Geloof blijft toenemen en rijpen om licht te zijn in de wereld en met hun leven te getuigen van Christus.
Er is veel veranderd in de maatschappij na de Vierde Algemene Conferentie van Santo Domingo. De Kerk die altijd deelneemt aan de blijdschap en de hoop, het verdriet en de vreugde van haar kinderen, wil in deze tijd van zovele beproevingen aan hun zijde staan om voor altijd hoop en bemoediging te schenken. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 1
In de huidige wereld is het fenomeen van de globalisatie als een netwerk van relaties op mondiaal niveau. Ook al is dit in bepaalde aspecten een succes dat is bereikt door de grote familie der mensheid en een teken van het diepe verlangen naar eenheid, betekent het ook een risico vanwege de vorming van grote monopolies met winstgevendheid als hoogste waarde. Net als elk ander terrein van de menselijke activiteit, moet ook de globalisatie zich laten leiden door ethiek en moet alles in dienst gesteld worden van de menselijk persoon, geschapen als beeld en gelijkenis van God.
Net zoals vele andere regio's, heeft Latijns-Amerika en het Caraïbische gebied zich ontwikkeld in de richting van democratie. Er zijn echter redenen tot bezorgdheid vanwege autoritaire besturen of overheden met bepaalde achterhaalde ideologieën, die men overwonnen leek te hebben, die strijdig zijn met de christelijke visie op mens en maatschappij, zoals de sociale leer van de de Kerk ons die voorhoudt. Anderzijds moeten de liberale economieën van bepaalde Latijns-Amerikaanse landen de rechtvaardigheid in acht nemen omdat steeds meer sociale groeperingen in toenemende mate lijden onder de beproevingen van grote armoede, waarbij hen zelfs de eigen natuurlijke hulpbronnen worden ontnomen.
In de kerkelijke gemeenschappen van Latijns-Amerika treffen we een opmerkelijk volwassen geloof aan. Wij zien dit bij de vele leken die actief en toegewijd zijn aan de Heer, bij de vele onbaatzuchtige catechisten, bij zovele jongeren, bij nieuwe kerkelijke bewegingen en bij recente instituten voor het godgewijde leven.
Van fundamenteel belang zijn de vele katholieke onderwijsinstellingen, de medische hulpposten en ziekenhuizen. Desondanks is er een zekere verzwakking van het katholieke leven merkbaar, zowel in de gehele maatschappij alsook in de eigen gelederen van de Katholieke Kerk, ten gevolge van secularisatie, hedonisme, onverschilligheid, proselitisme bij talloze sektes, door animistische religies en nieuwe vormen van pseudo-religies.
Dit alles leidt tot een nieuwe situatie die we hier in Aparecida willen analyseren. Op dit nieuwe kruispunt in de tijd, hopen de gelovigen dat deze Vijfde Conferentie een hernieuwing en revitalisering mag bewerken van hun geloof in Christus, onze enige Meester en Verlosser, Die ons de oneindige Liefde heeft geopenbaard die God de Vader voor de mensen heeft. Uit deze bron kunnen nieuwe creatieve pastorale wegen en projecten ontspringen die de hoop versterken voor een verantwoordelijk en blij geloof dat aldus uitstraalt naar de eigen omgeving.
