Verwijderde voorbereiding omvat de kinderjaren en de puberteit en vindt hoofdzakelijk binnen het gezin plaats, en ook op school en in vormingsgroepen, als een waardevolle hulp aan de gezinnen. Dit is de periode waarin respect voor alle authentieke menselijke waarden, zowel in interpersoonlijke als sociale verhoudingen, wordt doorgegeven en ingeprent, met alle resultaten van dien voor de vorming van karakter, zelfbeheersing en gevoel van eigenwaarde, het juiste gebruik van je genegenheden en respect voor mensen van het andere geslacht. Bovendien is, vooral voor christenen, een stevige geestelijke en catechetische vorming ook vereist Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 66.

In de Brief aan de gezinnen H. Paus Johannes Paulus II - Brief
Gratissimam sane
Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin
(2 februari 1994) noemt Johannes Paulus II twee fundamentele waarheden in de taak van de opvoeding: 'ten eerste dat de mens geroepen is in waarheid en liefde te leven, en ten tweede dat iedereen vervulling vindt door de waarachtige zelfgave' H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin, Gratissimam sane (2 feb 1994), 16. De opvoeding van kinderen begint dus voor de geboorte in de sfeer waarin het nieuwe leven verwacht en verwelkomd wordt, vooral door de liefhebbende dialoog van de moeder met haar kind Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin, Gratissimam sane (2 feb 1994), 16. Dit gaat door in de kindertijd, aangezien opvoeding 'vóór alles een wederzijdse 'offerwaardigheid' van de zijde van beide ouders (is): samen delen ze hun eigen rijpe mens-zijn mee aan het pasgeboren kind' Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Brief, Brief aan de Gezinnen - Bij gelegenheid van het Internationaal Jaar van het Gezin, Gratissimam sane (2 feb 1994), 16. 'Door een nieuw leven doen ontstaan erkennen ouders dat het kind 'als de vrucht van hun wederzijdse liefdesgave op zijn beurt een geschenk is aan hen beiden, een geschenk dat uit hen voortkomt' H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de waarde en de onaantastbaarheid van het menselijk leven, Evangelium Vitae (25 mrt 1995), 92.

In haar integrale betekenis, waartoe ook de overdracht en elementaire groei van menselijke en christelijke waarden behoort, 'streeft' de christelijke opvoeding - zoals het Tweede Vaticaans Concilie stelt - 'niet alleen de (...) volwassenheid van de menselijke persoon na, maar ze is er vooral op gericht, dat de gedoopten, die geleidelijk in de kennis van het heilsgeheim worden ingeleid, zich steeds meer bewust worden van de gaven van het geloof (...); dat zij (...) gevormd worden om hun eigen leven te leiden volgens de nieuwe mens in ware gerechtigheid en heiligheid' 2e Vaticaans Concilie, Verklaring, Over de Christelijke opvoeding, Gravissimum Educationis (28 okt 1965), 2.

In deze periode mag een gelovige en moedige opvoeding in kuisheid en liefde als zelfgave niet ontbreken. Kuisheid is geen versterving van de liefde maar juist een voorwaarde voor elke liefde. Als de roeping tot gehuwde liefde een roeping tot zelfgave in het Huwelijk is, moet iemand zichzelf kunnen beheersen om zich echt te kunnen geven.

Hier is de seksuele opvoeding die de ouders in de eerste jaren van de kindertijd en puberteit geven belangrijk, zoals werd aangegeven in het document van deze Pauselijke Raad voor het Gezin dat in nr. 10 genoemd werd.

In deze fase van verwijderde voorbereiding moeten enkele specifieke doelstellingen bereikt worden. Zonder een volledige opsomming te willen geven zij als aanwijzing opgemerkt dat deze voorbereiding bovenal moet bereiken dat iedere gelovige die tot het Huwelijk geroepen is, volledig zal begrijpen dat de menselijke liefde, in het licht van Gods liefde, een centrale rol speelt in de christelijke ethiek. Het menselijk leven is, als roeping en zending, geroepen tot de liefde die haar bron en einde heeft in God, 'zonder de mogelijkheid uit te sluiten van de totale zelfgave aan God in de roeping tot het priester- of kloosterleven' H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 66. Hierbij moet vermeld worden dat zelfs wanneer verwijderde voorbereiding meer gaat om leerstellige inhoud van antropologische aard, zij gezien moet worden in het perspectief van het Huwelijk waarin de menselijke liefde gaat delen in en teken wordt van de liefde tussen Christus en de Kerk. Daarom stelt de gehuwde liefde de goddelijke liefde tegenwoordig onder de mensen die zichtbaar gemaakt is in de verlossing. De reis of de bekering van een nogal uiterlijk en vaag niveau van geloof dat typisch is voor veel jonge mensen, naar een ontdekking van het 'christelijk mysterie' is zowel wezenlijk als beslissend: een geloof dat de gemeenschap van Genade en liefde met de Verrezen Christus met zich meebrengt.

Verwijderde voorbereiding zal zijn belangrijkste doelen bereikt hebben als ze erin slaagt de wezenlijke zaken in te prenten die nodig zijn om steeds meer de parameters in te vullen voor een juiste beoordeling in de hiërarchie van waarden, die nodig is om het beste te kiezen dat de maatschappij te bieden heeft - volgens het advies van Sint Paulus: '...onderzoekt alles en behoudt het goede' (1 Tess. 5, 19). Men mag niet vergeten dat, door Gods genade, de liefde ook gevoed, gesterkt en intenser gemaakt wordt door de noodzakelijke waarden die verbonden zijn met geven, offer en zelfverloochening. In deze fase van de vorming moet de pastorale hulp er reeds op gericht zijn moreel gedrag ondersteund te laten worden door geloof. Het voorbeeld van de ouders, dat een echt getuigenis wordt voor hen die in de toekomst zullen trouwen, zorgt voor stimulans, steun en consistentie voor deze soort van christelijke levensstijl.

Deze voorbereiding mag niet uit het oog verliezen hoe belangrijk het is jongeren te helpen een kritisch vermogen te krijgen wat betreft hun omgeving en de christelijke moed te verwerven van degenen die weten hoe in de wereld te staan zonder van de wereld te zijn. Zo lezen we het in de Apostolische Vader
Brief aan Diognetus (), een eerbiedwaardig en zeker authentiek document van de vroege christentijd: 'Christenen zijn niet onderscheiden van de rest van de mensheid door land, taal of gewoonten (…) de hele geest van hun levenswijze bestempelt haar als bewonderenswaardig en in ieders ogen buitengewoon (…). Ze trouwen als iedereen en krijgen kinderen, maar ze leggen hun baby's niet te vondeling. Ze delen hun tafel, maar niet hun bed. Ze leven in het vlees, maar niet naar het vlees' Apostolische Vader, Brief aan Diognetus. V, 1, 4, 6, 7, 8. De vorming moet resulteren in een mentaliteit en persoonlijkheid die sterk genoeg is om zich niet te laten afleiden door ideeën die tegengesteld zijn aan de eenheid en stabiliteit van het huwelijk, en aldus in staat om te reageren op de structuren van de zogenaamde sociale zonde: 'Elke zonde heeft met meer of minder geweld, met grotere of kleinere schade, haar uitwerkingen op het hele kerkelijk lichaam en de hele menselijke familie' H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de verzoening en boete in de zending van de Kerk in deze tijd, Reconciliatio et paenitentia (2 dec 1984), 16. Tegen deze zondige invloeden en zovele sociale pressies moet een kritisch geweten worden gevormd.

Een christelijke levensstijl, waarvan christelijke gezinnen getuigenis afleggen, is op zichzelf een vorm van evangelisatie en de fundering van de verwijderde voorbereiding. Een ander doel van deze fase is te laten zien wat de opvoedende missie van de ouders inhoudt. In het gezin, de huiskerk, zijn de christelijke ouders de eerste getuigen en opvoeders van de kinderen, zowel in de groei van 'geloof, hoop en liefde', als in het ontdekken van de eigen roeping van het kind. 'De ouders zijn de eerste en belangrijkste opvoeders van hun eigen kinderen, en zij bezitten ook een fundamentele competentie op dit terrein: zij zijn opvoeders omdat zij ouders zijn' 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 16. Hiervoor hebben ouders passende en adequate bijstand nodig.

Onder de verschillende soorten bijstand kan de parochie genoemd worden als de eerste plaats waar christelijke kerkelijke vorming wordt gegeven. Daar wordt een wijze van samenleven als gemeenschap geleerd Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 42. Bovendien mogen de school, andere opvoedingsinstellingen, bewegingen, groepen, katholieke verenigingen en, natuurlijk, verenigingen van katholieke gezinnen niet over het hoofd worden gezien. Van bijzonder belang in de opvoedingsprocessen van jongeren zijn de middelen van massacommunicatie die de missie van het gezin in de maatschappij positief zouden moeten helpen en haar niet moeilijker maken.

Dit opvoedingsproces moet ook catecheseonderwijzers ter harte gaan, en mensen die werkzaam zijn in de pastorale zorg voor jongeren en roepingen, en vooral pastores die hun preken in liturgische vieringen en andere vormen van evangelisatie, persoonlijke ontmoetingen en manieren van christelijke toewijding kunnen gebruiken om de punten die bijdragen aan voorbereiding op een mogelijk Huwelijk te onderstrepen en duidelijk te maken Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Het Huwelijk, Ordo celebrandi Matrimonium (19 mrt 1969), 14.

Daarom moeten de manieren en middelen gevonden voor een voortdurende vorming van jongeren in de periode voorafgaand aan de verloving, die volgt op de fasen van de christelijke inwijding. Het is uiterst nuttig informatie uit te wisselen over de meest geschikte ervaringen hierbij.

Gezinnen die samenwerken in parochies, instellingen en verenigingen, helpen een sociale atmosfeer te scheppen waarin een gezonde verantwoordelijke liefde zal zijn. Waar die besmet zou kunnen worden door, bijvoorbeeld, pornografie, kunnen zij reageren met het recht van het gezin. Dit alles is deel van een 'menselijke ecologie' Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 38.