Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Het zal de plicht zijn van de voorganger gebruik te maken van de mogelijkheden die het ritueel zelf biedt, vooral in het tweede formulier dat in 1991 door de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten is afgekondigd, om de rol te benadrukken van het sacrament die, voor de christenen van de Latijnse ritus, de huwelijkskandidaten zelf zijn, alsmede de sacramentele waarde van de gemeenschapsviering. Met de formules van de uitwisseling van de instemming, zullen de echtgenoten zich altijd het persoonlijke, kerkelijke en sociale effect van deze toestemming voor hun hele leven herinneren, als een gave van de een aan de ander tot de dood. Congregatie voor de Geloofsleer, Brief aan de bisschoppen van de R.-K. Kerk over het ontvangen van de Communie door hertrouwd gescheiden gelovigen, Annus Internationalis Familiae (14 sept 1994), 4. De Congregatie voor de Geloofsleer leert dat het Huwelijk tussen christenen niet kan worden beschouwd als iets uitsluitend persoonlijks en roept de leer en discipline van de Kerk in herinnering: "Trouw aan het woord van Jezus Christus, bevestigt de Kerk dat een nieuwe vereniging niet als geldig erkend kan worden als het voorafgaande Huwelijk geldig was. Als de gescheiden personen burgerlijk hertrouwd zijn, bevinden zij zich in een situatie die in objectieve zin ingaat tegen Gods wet. Dientengevolge kunnen zij de Heilige Communie niet ontvangen zolang deze situatie voortduurt"

De oosterse ritus reserveert de rol van bedienaar van het Huwelijk voor de priester. In alle gevallen is volgens het kerkelijk recht de aanwezigheid van een priester of een op juiste wijze gedelegeerde bedienaar noodzakelijk voor de geldigheid van de huwelijkseenheid, en zij onderstreept duidelijk de publieke en sociale betekenis van het huwelijksverbond, zowel voor de Kerk als voor de hele samenleving.