Tijdens het laatste avondmaal heeft Christus het paasoffer en paasmaal ingesteld waardoor het kruisoffer voortdurend in de Kerk tegenwoordig wordt gesteld, wanneer de priester die Christus de Heer vertegenwoordigt, hetzelfde doet wat de Heer zelf deed en aan zijn leerlingen opdroeg te doen ter gedachtenis aan Hem. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 47 Vgl. Congregatie voor de Riten, Over de Eredienst van de Eucharistie, Eucharisticum Mysterium (25 mei 1967), 3. a, b

Christus nam immers het brood en de kelk, sprak de dankzegging uit, brak het en gaf het aan zijn leerlingen met de woorden: Neemt, eet, drinkt; dit is mijn Lichaam, dit is de kelk van mijn Bloed. Blijft dit doen om Mij te gedenken. Daarom heeft de Kerk heel de viering van de eucharistische liturgie opgebouwd uit delen die aan deze woorden en handelingen van Christus beantwoorden. En wel:

1. Bij de bereiding van de gaven worden brood en wijn met water naar het altaar gebracht, die elementen namelijk welke Christus in zijn handen heeft genomen.
2. In het eucharistisch gebed wordt God dank gebracht voor geheel het heilswerk en worden de offergaven tot Lichaam en Bloed van Christus.
3. Door het breken van het brood en door de communie ontvangen de gelovigen, hoe talrijk ze ook zijn, door hun deelname aan het ene brood het Lichaam en door hun deelname aan de ene kelk het Bloed van de Heer op dezelfde wijze als de apostelen uit de handen van Christus zelf.