Nederlandse Bisschoppenconferentie - 21 februari 2007
De werken van barmhartigheid behoren tot de oudste tradities van de Kerk. Het zijn daden die uit liefde tot de naaste en uit liefde tot God verricht worden. Daarom noemt de evangelist Matteüs ze ‘liefdewerken’ (Mt. 25, 31-46). De werken zijn concrete opdrachten: hongerigen voeden, dorstigen laven, vreemdelingen herbergen, naakten kleden, zieken bezoeken, gevangenen bezoeken en doden begraven.
We zijn thans in ons optimisme getemperd in vergelijking met de paus veertig jaar geleden over wat we kunnen bereiken. We zijn er meer van doordrongen dat naast moreel appèl tevens overleg en vooral daden nodig zijn. In 2000 hebben de regeringsleiders van 189 landen, waaronder Nederland, een aantal afspraken gemaakt: de ‘Millenniumdoelen’. Vóór 2015 zijn de belangrijkste wereldproblemen van extreme armoede en uitsluiting, epidemieën, milieubederf, gebrek aan voedsel, water, onderwijs en huisvesting aangepakt. Elk land heeft zich ethisch verplicht om zich op zijn manier in te zetten om die doelen in 2015 te bereiken. Paus Johannes Paulus II heeft het werken aan deze Millenniumdoelen van harte ondersteund als van groot belang voor de toekomst van de wereld. Veel geestelijk leiders zijn hem hierin sindsdien nagevolgd. Wij hebben in onze Voorleesbrief van 2005 deze Millenniumdoelen omschreven als de moderne variant van de werken van barmhartigheid, waarmee we onze naastenliefde op een menswaardige wijze wereldwijd in daden kunnen omzetten.
We halen de Millenniumdoelen niet als we niet bereid zijn te delen en offers te brengen. We zijn een rijk land, binnen de top tien van de wereld. Ieder jaar geven wij Nederlanders honderden miljoenen weg. Dat is veel, maar is het genoeg? Van ons totale nationaal inkomen geven wij maar enkele procenten aan ontwikkelingshulp en goede doelen. We realiseren ons dat de rijke westerse landen gedurende de komende jaren bewust moeten werken aan een ‘economie van genoeg’. Aan een tegengaan van de processen van verrijking aan de bovenkant en van verarming aan de onderkant van de samenleving. In Nederland, Europa en wereldwijd. Internationale spiritualiteit en solidariteit vragen om internationale soberheid. We kunnen grenzen stellen aan de eigen groei, voorspoed en welvaart. We zullen sober moeten zijn en meer moeten delen met anderen.