Vooral echter moet men er werk van maken, dat het gebruik der veelvuldige Communie bij de katholieke volken weer op ruime schaal herleve. Daartoe sporen aan het voorbeeld der jeugdige Kerk, waarvan we boven spraken, daartoe de besluiten der concilies, daartoe het gezag der Vaders en der grote heiligen uit iedere eeuw. Immers, evenals het lichaam heeft ook de ziel dikwijls behoefte aan haar voedsel; welnu de Eucharistie biedt het levensvoedsel bij uitstek.

Bijgevolg: de vooroordelen van tegenstanders hieromtrent, de ongegronde vreesachtigheden van velen, de schoonschijnende voorwendsels om zich van communiceren te onthouden, moeten geheel en al worden opgeruimd; het gaat hier over een praktijk, die voor het gelovige volk de nuttigste van alle is, zowel om onze tijd te bevrijden uit de al te grote zorg voor de vergankelijke goederen als om de christelijke geest te doen herleven en bewaard te doen blijven.

Hier zullen ongetwijfeld de aansporingen en het voorbeeld der hogere standen, maar vooral de ijver en vlijt der geestelijkheid veel toe bijdragen. Inderdaad, de priesters, aan wie Christus de Verlosser de taak heeft opgedragen de geheimen van Zijn lichaam en bloed te voltrekken en uit te delen, kunnen geen beter bewijs geven van dankbaarheid voor die hoge eer, dan door Zijn eucharistische glorie met alle kracht te vermeerderen en overeenkomstig de wensen van Zijn allerheiligst Hart de zielen uit te nodigen en te trekken naar de heilzame bronnen van zulk een groot sacrament en offer.