Tenslotte willen wij dan uitspreken en verklaren, dat de verzoening tussen de Christenen een van de hoofddoeleinden van het Heilig Jaar is. Voordat allen immers eens worden teruggevoerd en hersteld in de genade van God onze Vader, moet de gemeenschap worden hersteld onder hen die Jezus Christus reeds in geloof hebben erkend en aanvaard als de Heer van barmhartigheid, die de mensen vrijmaakt en verenigt door de Geest van liefde en waarheid. Op deze manier kan het jubeljaar, dat de Katholieke Kerk in haar gewoonten en gebruiken heeft opgenomen, een uitzonderlijke gelegenheid bieden van echte vernieuwing van de geesten en ook van vooruitgang van de eenwording van de Christenen.

Wij herinneren er bovendien aan, dat het Tweede Vaticaans Concilie heeft geleerd, dat alle ijveren en werken voor deze verzoening van de Christenen, evenals ieder waarachtig oecumenisme, noodzakelijk dienen uit te gaan van een zekere innerlijke bekering, omdat het verlangen naar de christelijke gemeenschap wordt geboren en tot rijpheid komt door de vernieuwing. van de geest, door zelfverloochening, door de volledige beoefening van de liefde en door de trouw welke ten aanzien van de geopenbaarde waarheid in acht wordt genomen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 7

De oecumenische beweging, waaraan de Katholieke Kerk zoveel zij kan haar adhesie betuigt en waardoor de kerken en gemeenschappen die nog niet in volledige gemeenschap staan met de Heilige Stoel de volmaakte eenheid wensen en nastreven die Christus verlangde, vindt in dit thema een van zijn meest concrete realiseringen. Want deze verbondenheid in de volledige gemeenschap van de kerken herstellen, is de taak en de verplichting van heel de Kek. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over de oecumene, Unitatis Redintegratio (21 nov 1964), 5 Het genadejaar is dus in deze zin een gunstige tijd om op bijzondere wijze boete te doen wegens de verdeeldheid van de Christenen, een gelegenheid voor vernieuwing als verdiepte ervaring van het leven van heiligheid in Christus, en een stap naar die gewenste verzoening door veelvuldiger gesprekken en de concrete samenwerking van de Christenen in het behartigen van het heil van de wereld: dat zij ook in Ons mogen zijn zodat de wereld gelove. (Joh. 17, 21)

Wij hebben dus nogmaals laten zien, wat onze bedoeling is en welke onze wensen zijn met betrekking tot de viering van het Heilig Jaar in de stad Rome. Nu sporen wij onze broeders de bisschoppen aan en alle herders en gelovigen van de kerken verspreid over de gehele wereld, ook van die welke niet volledig verenigd zijn met de Romeinse Kerk, en ook allen die in God geloven, om minstens in de geest vroom deel te nemen aan deze tafel van genade en verlossing, waar Christus zichzelf aan ons aanbiedt als meester van het leven. Met hen en met hun gelovigen die als pelgrim naar de gaven van de apostelen en eerbiedwaardige martelaren komen, wensen wij ons geloof te belijden in Gods almachtige en barmhartige Vader en in Jezus Christus onze Verlosser. 

Wat ons betreft, zouden wij inderdaad willen, dat allen die naar Rome komen om Petrus te zien tijdens het Heilig Jaar datgene duidelijker door ons als waar ervaren, wat de heilige Leo de Grote schreef: In de gehele Kerk immers zegt Petrus dagelijks: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God, en iedere tong die de Heer belijdt wordt door het leergezag van deze stem onderwezen. H. Paus Leo I de Grote, Sermones. III: PL 54, 146

Wat wij zouden willen, wat wij zouden wensen, is dit: dat een grote menigte gelovigen de bronnen van de Verlosser mag naderen Vgl. Jes. 12, 3 , dank zij ons ambt en dat van onze broeders in het priesterschap; dat de heilige deur die wij tijdens de nacht van de vigilie van Kerstmis zullen openen het teken mag zijn van een nieuwe toegang tot Christus, die alleen de Weg Vgl. Joh. 14, 6 en de Deur Vgl. Joh. 10, 7.9 is en ook het symbool van de vaderlijke liefde waarmee wij ons hart openstellen voor allen met gedachten van liefde en vrede. 

Wij bidden ondertussen de allerheiligste maagd Maria, moeder van de Verlosser en ook van de Kerk, de moeder van genade en barmhartigheid, dienares van de verzoening en schitterendst voorbeeld van het nieuwe leven, opdat zij door haar bemiddeling voor al onze broeders en zonen van haar Zoon de genade van het Heilig Jaar afsmeekt, welke hen vernieuwt en bewaart; aan haar handen en moederhart vertrouwen wij het begin van zo'n grote taak, het verloop en de volmaakte voltooiing toe.

Wij willen, dat onze brief werkelijk volledig van kracht is en zal zijn, zozeer dat alles wat hierin is uiteengezet en gedecreteerd godvruchtig wordt onderhouden door allen op wie zij betrekking heeft, en dus van kracht blijft, door niets gehinderd dat tegenovergesteld is. Indien iemand echter bewust of onbewust anders zou handelen dan wij hebben afgekondigd, bevelen wij dit voor volstrekt ongeldig en zonder waarde te houden.

Gegeven te Rome, bij de Sint Pieter, op het feest van 's-Heren Hemelvaart, 23 mei 1974, het elfde jaar van ons pontificaat.

Ik, PAULUS, bisschop van de Katholieke Kerk